نماز عامل رهایی از مشکلات

کسی که نماز را عامل توجه به وجه الله و دست یابی به نورانیت اسمای الهی و متاله شدن خود قرار می دهد، از بسیاری از مشکلات رهایی می یابد. از این رو خداوند نماز را عامل رهایی از مشکلات می داند. (بقره، آیه ۴۵) و از بشر خواسته برای رهایی از مشکلاتی چون فقر(طه، آیه ۱۳۲)، بخل(معارج، آیات ۲۱ و ۲۵) ، حرص(معارج، آیات ۱۹ تا ۲۱)،‌حزن و اندوه(بقره، آیات ۲۷۷)، خوف و ترس(بقره، آیه ۲۷۷)، شقاوت و بدبختی(مریم، آیات ۳۱ و ۳۲)، غفلت (اعراف، آیه ۲۰۶)، گناه(مائده، آیه ۱۰۶)، گمراهی(مائده، آیه ۱۲) ، عذاب و رنج دنیوی و اخروی(اعلی، آیات ۱۲ تا ۱۵؛ بقره، آیات ۴۵ و ۴۸ و ۱۷۷) و شهوت رانی(مریم،آیه ۵۹) به نماز متوسل شوند تا این گونه از ظلمت و تاریکی برخاسته از این امور رهایی یابند و با بهره مندی از امدادات الهی و فرشتگان مامور الهی(آل عمران، آیه ۳۹) از نورانیتی در دنیا و آخرت بهره مند شوند که برخاسته از تجلی اسمای الهی در ذات و وجود وی دارد.(فتح، آیه ۲۹)

بدین ترتیب انسان با نماز در مقام خودسازی، آماده بهره مندی از تزکیه الهی و آراستگی ظاهر و باطن به نورانیت خداوندی و اسمای متجلی در ذات خود می شود. (اعراف، آیه ۳۱و فتح،آیه ۲۹)

بسیاری از مردم به نقش کمالی و بسیار مهم نماز در زمینه سازی برای دریافت تزکیه الهی توجهی ندارند و آن را تنها یک عمل صرف عبادی برمی شمارند و نسبت به انجام آن تساهل و تکاهل روا می دارند (نساء، آیات ۴۳ و ۱۴۲ ؛‌توبه، آیه ۵۴ ؛ ماعون، آیات ۴ و ۵) و این گونه بهترین موقعیت و ابزار استعانت را از دست می دهند.(بقره،‌آیه ۴۵)

تاکید قرآن برنماز به عنوان اولین واجب عبادی درکنار تاکید بر عمود دین بودن و فارق ایمان و کفر، خود بهترین گواه بر اهمیت بسیار مهم و نقش سازنده نماز در بسترسازی جهت قرارگرفتن در ظل توجهات الهی در تزکیه شدن به امر خداوند و اراده و مشیت اوست. اگر کسی بخواهد تزکیه الهی را دریافت کند و از سوی خداوند پاکسازی شود لازم است به نماز توجه ویژه ای مبذول دارد و آن را در اوقات خاص خود انجام دهد؛ زیرا در آن شرایط همه چیز برای تاثیرگذاری نماز فراهم است و درهای آسمان درآن زمان به تمام و کمال باز بوده و فرشتگان برای تاثیرگذاری از دریچه نماز به یاری نمازگزار می آیند.

بنابراین، شخص می بایست با حضور قلب و توجه کامل در اوقات پنج گانه به سوی خداوند متوجه شود تا در بهترین حالت در بهترین مکان و موقعیت از تابش انوار اسمای الهی برخود بهره مند شود و زمینه متاله شدن و تحقق اسمای الهی در ذات خود و تجلی آن در وجود را به دست آورد.

اینکه درآیات قرآنی بر اوقات پنج گانه نماز وطهارت و پاکی همه ظاهر و باطن وجود (نساء آیه ۴۳ و مائده آیه۶؛ مدثر، آیه ۴) تاکید شده از آن روست که آدمی در این زمان می تواند آینه وجود اسمای الهی شود و خود را به عنوان مظهر و متجلی قرار دهد تا دریک فرآیندی انوار الهی برجان او نقش دایمی بندد و او را برای متاله شدن و مظهریت تمام از خداوند آماده سازد.

باشد بابهره مندی از این فرصت بی بدیل و بی نظیر اجازه ندهیم که با پشت کردن به قبله نماز، خود را از آفتاب وجود الهی محروم سازیم و در آخرت انگشت حسرت به دندان بگزیم و خود را نادم یابیم که در آن زمان دیگر سودی ندارد.

منبع:سماموس