در نماز ركوع و سجود نداشته باشند

  قبيله بنى ثقيف از پيامبراكرم درخواست كردند، در نماز ركوع و سجود نداشته باشند و مى گفتند: خم شدن براى ما عار است . آيه نازل شد: (وَ اِذا قيلَ لَهُمْ ارْكَعُوا لا يَرْكَعُونَ) هرگاه فرمان ركوع به آنان داده شود ركوع نمى كنند.(250)

ديگران در برابر انسان هايى مثل خود خم مى شوند و تعظيم مى كنند، امّا شما تنها در برابر خالق خود خم شويد و تعظيم كنيد.

وقتى آيه (فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّك الْعَظيمِ)(251) نازل شد، پيامبر دستور دادند در ركوع خداوند را تعظيم كنيد و اين ذكر را در ركوع بگوييد: ((سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظيمِ وَ بِحَمْدِهِ))(252) در روايات مى خوانيم : ركوع نشانه ادب است و سجود نشانه قرب به خدا، و تا ادب را خوب انجام ندهيد آماده قرب نمى شويد.(253)

ركوع ، راهى براى توبه و استغفار و عذرخواهى به درگاه خداوند است : (فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راكِعاً وَ اَنابَ)(254)

پی نوشتها

250-بحار، ج 85، ص 100.

251-سوره واقعه ، آيه 74.

252-جامع الاحاديث ، ج 2، ص 922.

253-بحار، ج 85، ص 108.

254-سوره ، ص ، آيه 24.