ذكر تسبيح

سُبحان اللّه

نمازگزار در ركوع و سجود، خدا را تسبيح مى كند.

هنگامى كه آيه (فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّك الْعَظيم )(1) نازل شد پيامبر فرمود: اين فرمان را در ركوع خود قرار دهيد و بگوييد: ((سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظيمِ وَ بِحَمْدِهِ)): پروردگار بزرگ من كه به ستايش او لب گشوده ام ، از هر عيب و نقصى منزّه است . و چون آيه (سَبِّحِ اسْمَ رَبِّك الاَْعْلى )(2) فرود آمد، فرمودند: آنرا در سجده قرار دهيد و بگوييد: ((سُبْحانَ رَبِّىَ الاَْعْلى وَ بِحَمْدِهِ)): من پروردگارِ برترم را همراه با ستايش ، تسبيح و تنزيه مى كنم .(3)

1-سوره واقعه ، آيه 74.

2-سوره اعلى ، آيه 1.

3-تفسيرالميزان ، ج 19، ص 160.