مهم‏ترين و اصلي‏ ترين اثر نماز  اثر تربيتي آن است

مهم‏ترين و اصلي‏ ترين اثر نماز كه هدف از تشريع نماز است، اثر تربيتي آن است و آثار ديگر آن به تبع و دنباله اين خاصيت است. با تربيت صحيح، رفتارهاي اجتماعي و نظم اجتماع و سلامت آن، در مسير سالم و تكامل قرار مي‏گيرد.

هدف اصلي آموزه ‏هاي دين در درجه اول، تربيت، تزكيه و ادب‏ آموزي است. پيامبر اكرم صلي ‏الله‏ عليه‏ و‏آله پيش از تربيت ديگران، خود تربيت ‏يافته پروردگار بود: «اَدَّبَني رَبِّي فَأحْسَنَ تأْديبي؛ پروردگارم مرا ادب (تربيت) كرده، پس نيكو تربيتم كرده‏ است».1

برخلاف زندگي حيواني (در انسان و حيوان) كه مراحل رشد آن به اقتضاي حكم غريزي صورت مي ‏گيرد، حيات واقعي انساني حالت بالقوه دارد. ازاين‏رو، انبياي الهي همواره انسان را از خطر گرايش مطلق به زندگي حيواني باز داشته‏ اند تا استعدادهاي بالقوه خود را در رسيدن به كمالات شكوفا سازد.

«انبيا مردم را از دنيا باز دارند و تقييد اطلاق شهوت و غضب كنند و تحديد موارد منافع نمايند. غافل گمان كند دعوتِ به دنيا كنند... پس آنها جلوگير اطلاق هستند نه داعي به دنيا».2

يكي از برنامه‏ هاي تربيتي انبياي الهي نماز است. تمام اديان الهي و انبيا، به دليل آثاري كه نماز بر روح و زندگي فرد مي‏ گذارد، عامل و آمر به نماز بوده ‏اند.

پی نوشت ها:

1. ميزان الحكمة، ج 1، ص 78.
2. آداب الصلاة، ص45.