ابوعلي سينا و نماز

مرحوم کافي(ره) در اربعين کرج، حين يکي از سخنراني ها مي گويد: يک روز که در همدان براي مطالعه در کتابخانه ي نزديک قبر بو علي سينا رفته بودم، کتابي را برداشتم و تاريخجه  ي حالات بو علي سينا را خواندم. بو علي سينا با آن مغز متفکر، با آن مغز شکافنده ي مشکلات علمي، هضم کننده ي معظلات، با آن فکر و هوش و استعداد مي گويد:« هروقت به مشکلي از مشکلات علمي گير مي کردم و مغزم تيغش کند مي شد، نمي توانست ببرد و مي ماندم و معمايي غير قابل حل براي من مي شد و به هدف و جان حرف نيم توانستم برسم، پا مي شدم. مي آمدم وضو مي گرفتم، يک مقداري تربت امام حسين(ع) مي گذاشتم جلويم و مقابل قبله مي ايستادم و دو رکعت نماز مي خواندم و پناه به خداي عقل، به خداي فهم مي بردم. از دهنده  ي عقل و مغز و فهم استمداد مي کردم و حل اين مشکل علمي را  از او مي خواستم. بعد از نماز با يک توجه و توسل به خدا، دوباره صفحه را مطالعه مي کردم، الهامات مقزي و فکر ي به من مي شد و مشکلات علمي من حل مي شد.»

ببينيد غرور علمي اورا با آن همه علم و دانش نگرفته است. مي گويد: هروقت به مشکلات عقلي و علمي گير مي کردم، پناه به نماز و بندگي خدا مي بردم.

منبع: کتاب گنجينه معارف1، محمد رحمتي شهرضا، ص741