صف اول نماز جماعت

قال علی (علیه السلام): افضل الصفوف اولها و هو صف الملائکه و أفضل المقدم میامن الام.(1)
بهترین صفهای نماز جماعت، صف اول است که صف ملائکه است و بهترین جای صف اول، سمت راست امام است.
در حدیثی می خوانیم که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) تأکید فراوانی در زمینه شرکت در صف اول نماز جماعت فرمود، و گفت: خداوند و فرشتگان درود می فرستند بر آنهائی که پیشگامند در این صفوف و به دنبال این تأکید مردم برای شرکت در صف اول فشار آوردند، قبیله بنام بنی عذره بودند که خانه هایشان از مسجد دور بود گفتند ما خانه هایمان را می فروشیم و خانه هائی نزدیک مسجد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) خریداری می کنیم تا به صف اول برسیم، ایه «ولقد علمنا المستقدمین منکم و لقد علمنا المستئخرین» هجر، 24، «ما هم پیشینیان شما را دانستیم و هم متأخران را» نازل شد (و به آنها گوشزد کرد که خدا نیات شما را می داند حتی اگر در صف آخر قرار گیرید چون تصمیم بر این دارید که در صف اول باشید پاداش نیت خود را خواهید داشت. در تفسیر عیاشی از جابر از امام باقر (علیه السلام) روایت کرده که در ذیل آیه «و لقد علمنا المستقدیمن منکم و لقد علمنا المستاخرین» فرموده: اینها مؤمنین از این امتند. و در تفسیر برهان از شیبانی – در کتاب نهج البیان – از صادق، جعفربن محمد (علیهما السلام) روایت کرده که فرمود: مستقدمین، اصحاب حسنات و مستاخرین اصحاب سیئات اند. (2)
قال ابوالحسن موسب بن جعفر علیه السلام: إن الصلاة فی الصف الاول کالجهاد فی سبیل الله عزوجل.
امام موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: نماز در صف اول جماعت همانند جهاد در راه خداوند متعال است. (3)
قال رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم: ان الله و ملائکته یصلون علی الذین یصلون الصوف الاول.
پیامب رخدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خدا و فرشتگانش بر کسانی که صفهای اول –نماز جماعت- را بهم پیوند می دهند، درود می فرستند. (4)
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: من صلی معهم فی الصف الاول کان کمن صلی خلف رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فی الصف الاول» هر کس در صف اول با آنان [اهل تسنن] نماز بخواند همانند کسی است که پشت سر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در صف اول نماز بخواند. (5)

پي نوشت :

1- بحارالانوار ج88، ص 18.
2- تفسیر المیزان، ذیل آیه 24 سوره حجر.
3- وسائل الشیعه، ج5، ص 387.
4- کنزالعمال، ج7، ص 633.
5- من لا یحضره الفقیه، ج1، ص 375.