قرآن كریم به جا آوردن نماز را سبب رستگارى مى داند

قرآن كریم به جا آوردن نماز را سبب رستگارى مى داند

45472527798545611214.jpg

آگاهى از ارزش و اهمیت نماز و دانستن جایگاه نمازگزار، ما را به تفاوت نمازگزار و كسى كه به نماز كم تر اهمیت مى دهد رهنمون مى سازد.

    نماز در دین مقدس اسلام، از اهمیت ویژه اى برخوردار است و یكى از فروع دین و حتى ستون دین به حساب مى آید و قرآن كریم، با تعبیرهاى مختلفى، مانند «اقیمواالصلوة و...» بر واجب بودن آن تصریح فرموده است، تا جایى كه اگر نماز قبول شود، كارهاى دیگر هم زمینه قبولى پیدا مى كنند.[1]
    قرآن كریم به جا آوردن نماز را سبب رستگارى مى داند (قد افلح من تزكى و ذكر اسم ربه فصلى);[95] به راستى رستگار شد هر كه پاكى ورزید و نام پروردگارش را یاد كرد پس نماز گزارد. و نیز مى فرماید: (وَ الَّذِینَ یُؤمِنُونَ بِالأَخِرَةِ یُؤمِنُونَ بِهِ وَ هُم عَلَى صَلاَتِهِم یُحفِظُونَ);[2] آنان كه به آخرت ایمان دارند، به آن ]كتاب قرآن[ ایمان مى آورند و مراقب نمازهاى خویش هستند. در این آیه، از میان تمام دستورهاى دینى، فقط به نماز اشاره شده است و نماز مظهر پیوند با خدا و ارتباط با اوست; به همین دلیل، از همه عبادت ها برتر و بالاتر است.[3]
    اهمیت نماز در روایات اسلامى نیز بر كسى پوشیده نیست; ازجمله: سلمان فارسى نقل مى كند كه در خدمت پیامبراكرم(صلى الله علیه وآله) نشسته بودم; آن حضرت شاخه خشكى را گرفت و تكان داد تا تمام برگ هایش فرو ریخت، سپس رو به من كرد و فرمود: سؤال نكردى كه چرا این كار را كردم؟ عرض كردم بفرمایید چرا؟ فرمود: هنگامى كه مسلمان وضو بگیرد و خوب وضو بگیرد و سپس نمازهاى پنج گانه را به جا آورد، گناهان او فرو مى ریزد; همانگونه كه برگ هاى این شاخه فرو ریخت.[4]
    حضرت على(علیه السلام) از پیامبراكرم(صلى الله علیه وآله) نقل مى كند كه فرمود: نمازهاى پنج گانه براى امت من، مانند نهر آب جارى است كه بر در خانه یكى از شما باشد. آیا گمان مى كنید اگر كثافتى در تن او باشد و روزى پنج بار در آن غسل كند، آیا چیزى از آن بر جسد او خواهد ماند؟! به خدا سوگند كه نمازهاى پنج گانه براى امت من، چنین است.[5] هم چنین در روایتى مشهور كه از امام باقر(علیه السلام) نقل شده است كه فرمودند: اولین چیزى كه بنده بدان محاسبه مى شود نماز است; اگر پذیرفته شد، اعمال دیگر نیز پذیرفته خواهد شد و اگر ردّ شود، دیگر اعمال نیز ردّ خواهد شد.[6]
[1]. ر.ك: محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج10، ص394.
[2]. اعلى،آیه14 و 15.           
[3]. انعام،آیه92.
[4]. ر.ك: همان، تفسیر نمونه، ج5، ص347.
[5]. طبرسى، مجمع البیان، ج5 و 6، ص307.
[6]. همان، 308.
[7]. ر.ك: همان، بحارالانوار، ج80، ص25.

 





[ یک شنبه 23 اسفند 1394  ] [ 5:37 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]