این عارف بزرگ ، در نامه اى مى نویسد: ((... خلاصه بعد از سعى در مراقبت ، البته طالب قُرب ، بیدارى و قیام سحر را لااقل یك دو ساعت به طلوع فجر مانده الى مطلع الشّمس از دست ندهد. و نماز شب را با آداب و حضور قلب به جا بیاورد.
و اگر وقتش زیادتر باشد به ذكر یا فكر یا مناجات مشغول بشود؛ لیكن قدر معیّنى از شب باید مشغولِ ذكر با حضور بشود. در تمام حالاتش خالى از حزن نبوده باشد، اگر ندارد تحصیل نماید به اسبابش . و بعد از فراغ ، تسبیح سیده نساء علیه السلام و دوازده مرتبه سوره توحید و ده مرتبه ، ((لا إِله إِلاّ اللّهُ، وَحْدَهُ لا شَریْكَ لَهْ لَهُ المُلكِ)) إ لى آخر و صد مرتبه لا إِلهَ إِلاّ اللّهُ و هفتاد مرتبه استغفار بخواند. و قدرى از قرآن شریف تلاوت نماید. و دعاى معروفِ صبح [كه در ((مفاتیح )) محدّث قمى ، قبل از دعاى كمیل مسطور است ،] یعنى یا مَنْ دَلَعَ لِسانَ الصّباح إِلى آخر، البته خوانده شود. و دائماً با وضو باشد و اگر بعد از هر وضو دو ركعت نماز بكند بسیار خوب است . ملتفت باشد كه به هیچ وجه اذیتش به غیر نرسد و در قضاء حوائج مسلمین لاسیّما عُلَما وَ لا سیّما أَتْقِیائِهِمْ سعى بلیغ نماید ... و در شب جمعه صد مرتبه و در عصر روز جمعه صد مرتبه ، سوره قدر بخواند.))⁽¹⁾
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
بر شما باد به خواندن نماز شب اگر چه یك ركعت باشد.⁽²⁾

 1-تذكرة المتّقین : 211 - 213.
2-كنز العمال : ج 7، ص 786، ش 21408.