مرحوم ملاّ زین العابدین سلماسى كه از ملازمین و خواصّ علاّمه بحرالعلوم است ، اظهار مى دارد كه :

((بحرالعلوم هر شب در كوچه هاى نجف گردش مى كرد و براى بینوایان غذا مى برد. اتفاقاً، چند روزى درس را تعطیل كرد، طلاّب مرا شفیع كردند كه علّت این امر را سؤ ال كنم ؛ وقتى از ایشان خواستم درس را شروع بفرمایند و درباره سبب ترك تدریس سؤ ال كردم . پاسخ دادند: درس نمى گویم ! پس از چند روز، دوباره ماجرا تكرار شد و من انگیزه ترك تدریس را سؤ ال كردم ، علاّمه فرمود:
در نیمه هاى شب ، هرگز نشنیدم كه این طلاّب با خداوند متعال مناجات كنند و به تضرّع و زارى مشغول باشند، با اینكه من شبها در كوچه هاى نجف گردش مى كنم و این گونه طلبه ها، سزاوار نیستند كه آنان را آموزش ‍ دهم !
وقتى طلاّب از گفته علاّمه ، آگاه شدند همه مشغول تضرّع و زارى شدند و شبها صداى گریه و مناجات آنان از هر سو بلند شد و ایشان مجدّداً تدریس ‍ را آغاز كردند.))⁽¹⁾
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
آیا چهره نماز شب خوانها را نمى بینید كه از همه چهره ها زیباتر است ؟
این براى آن است كه آنان هنگام شب با خداى سبحان خلوت كرده اند و خداى تعالى جامه اى از نور خود بر چهره ایشان پوشانید.⁽²⁾

 1-قصص العلماء: 173 - 174.
2-رساله لقاء اللّه : ص 131.