عبّودیت نه عبادت‌

عبّودیت نه عبادت‌
http://file.tebyan.net/a433b6090c/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D9%87%20%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86%20%D9%86%D8%A7%D9%85/%D8%AC%D9%85%D8%A7%D8%B9%D8%AA%20%D9%86.jpg
 پرستش و اطاعت ظاهرى اگر بدون تسلیم و پذیرش قلبى باشد بى‌ارزش است. «بنده» باید تسلیم محض و بى قید و شرط امر «خدا» باشد و در برابر فرمان الهى سلیقه‌ها و خواسته‌هاى شخصى را كنار بگذارد و به نیش و نوش دیگران و خوش آمدن و بد آمدن مردم بى اعتنا باشد. این همان «عبودیت» است كه فلسفه عبادت است.
 تداوم عبادت‌
 از نظر اسلام عبادت اندك ولى پیوسته ارزشمندتر از عمل نیك بزرگ ولى بى‌دوام است. قرآن مى‌فرماید: خدا را بپرست و در راه عبادت او صبور و شكیبا باش.(17) رسول خداصلى الله علیه وآله آفت عبادت را سستى و تداوم نداشتن آن مى‌داند.(18)
 رهرو آن نیست كه گه تند و گهى خسته رود
رهرو آنست كه آهسته و پیوسته رود
 توسعه عبادت‌
 مؤمن خداپرست باید به گسترش فرهنگ عبادت بپردازد و تنها به نماز و عبادت خود اكتفا نكند بلكه دیگران را هم با خدا و پرستش آشنا كند. خداوند بعد از ایمان و عمل صالح انسان را به دعوت به حق و صبر فرا مى‌خواند.(19)
 تسلیم بزرگترین فلسفه تكلیف‌
 بدون شك دستورهاى خدا و احكام شرع داراى فلسفه و دلیل است هر چند ما آن را ندانیم. پذیرش فرمان‌هاى الهى كمال آدمى است و برخى دستورها براى آزمودن روح تسلیم و بندگى است. آنگونه كه گاهى خودِ «راه رفتن» مثل پیاده‌روى هدف است نه رسیدن به جایى.
17) مریم آیه 65.
18) بحارالانوار ج 77 ص 68.
19) عصر آیه 3.

 





[ چهارشنبه 26 اسفند 1394  ] [ 8:50 PM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]