تقرب جستن به خدا با نوافل چه ثمره اي دارد؟

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

قالَ اللّه‏ُ عز و جل : ... ماتَقَرَّبَ إلَيَّ عَبدٌ بشيءٍ أحَبَّ إلَيَّ ممّا افتَرَضتُ علَيهِ ، وإنّهُ لَيَتَقَرَّبُ إلَيَّ بالنافِلَةِ حتّى اُحِبَّهُ ، فإذا أحبَبتُهُ كُنتُ سَمعَهُ الذي يَسمَعُ بهِ ، وبَصَرَهُ الذي يُبصِرُ بهِ ، ولِسانَهُ الذي يَنطِقُ بهِ ، ويَدَهُ التي يَبطِشُ بها ، إن دَعاني أجَبتُهُ ، وإن سَألَني أعطَيتُهُ .

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :

خداوند عز و جل فرمود : هيچ بنده‏اى با وسيله‏اى كه نزد من محبوبتر باشد از آنچه بر او واجب كرده‏ام ، به من نزديك نشد . همانا او با نماز نافله به من نزديك شود ، تا آن جا كه او را دوست بدارم و چون دوستش بدارم ، گوش او شوم كه با آن بشنود و چشم او شوم كه با آن ببيند و زبان او شوم كه با آن سخن گويد و دست او شوم كه با آن ضربه زند . اگر مرا بخواند ، جوابش دهم و اگر از من خواهشى كند ، به او بدهم .

الكافي : 2 / 352 / 7 منتخب ميزان الحكمة : 460