عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ كَانَتْ لِأُمِّي فَاطِمَةَ (ع) رَكْعَتَانِ تُصَلِّيهِمَا عَلَّمَهَا جَبْرَئِيلُ (ع) فَإِذَا سَلَّمَتْ سَبَّحَتِ التَّسْبِيحَ وَ هُوَ «سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْجَلَالِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفَا سُبْحَانَ مَنْ يَرَى وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَكَذَا وَ لَا هَكَذَا غَيْرُهُ».

امام صادق عليه السلام فرمود: مادرم فاطمه عليها السلام دو ركعت نماز مى‏خواند كه جبرئيل عليه السلام آن را به او ياد داده بود و چون سلام مى‏ داد، تسبيح را اين گونه مى‏ گفت:

منزه است خداوندگارِ شُكوه و بلندمرتبه و باعظمت!

منزه است خداوندگار عزّت و والامقام و بارَفعت!

 منزه است پادشاه سرفراز ديرين!

 منزه است خداوندگار بهجت و زيبايى!

 منزه است آن كه رداى روشنايى و وقار پوشيده است!

منزه است آن كه ردّ پاى موران بر تخته ‏سنگ!

منزه است جايگاه فرود آمدن پرندگان هوا را مى ‏بيند!

منزه است آن كه اين گونه است و جز او اين گونه نيست!».

جمال الأسبوع بكمال العمل المشروع، ص: 263، سیدبن طاووس.