ســجده گلـگونه

در دل خلوت شب،وه چه دل آراست نماز
به دل خون شده، آن لحظه تسلاّست نماز
بامدادان كه مؤذن به صلا برخيزد
واي از آن دم: كه چه زيبا، چه مصفاست نماز
اي كه گفتي : ره منزلگه معشوق كجاست؟
ره پنهان تو با عالم بالاست نماز
تا جلايي بدهي كام دل از زمزم عشق
آيه آيه، زلبت شهد مهناست نماز
روح بشكفته نيازي به طبيبيان نبرد
كه شفابخش ترين نسخة دلهاست نماز
برحذر باش كه اين نغمه به يغما ندهي
كه نوايي زدم سيد بطحاست نماز
نازم آن سجده گلگونه به هنگام سحر
شاهد غرقه به خون گشتن مولاست نماز
محترُم دار! كه در ماتم فقدان پدر
همدم روز و شب حضرت زهراست نماز
تا سحرگاه، خروسانه بسا در دل شب
خوشترين نغمه گر خلوت « ديبا» ست نماز
سيد منصور د يبا