اگر نماز برایت مهم باشد به حضور قلب می رسی

از اسباب حضور قلب که اکثر علما به آن اشاره کرده اند، اهتمام و اهمیت دادن آدمی به نماز است، چرا که یکی از امور فطری آن است که قلب، به امور مهم توجه می کند، چنانچه در زندگی خود، آنچه برای ما پر اهمیت و مهم جلوه کند، طریقه برخورد با آن هم جدی است.
لذا نماز هم به هر مقدار در نظر نمازگزار مهم جلوه کند، به همان تناسب توجه و حضور قلب در نماز به وجود می آید، در این باره عارف بزرگ میرزا جواد آقا ملکی تبریزی - رحمة الله علیه - می گوید:  "حضور قلب سببش همت آدمی است، زیرا قلب، تابع همت بوده و اگر همت باشد حضور قلب در نماز حاضر خواهد بود و اگر همتت در پی چیز دیگری بوده است، قلبت هم غافل از نماز و نزد آن چیز خواهد بود، چون خداوند برای هیچ کس دو قلب قرار نداده است و برای احضار قلب نزد نماز، جز این که همتت را متوجه نماز سازی، راه دیگری نیست و همت انسان متوجه امری می شود که چیزی (نیاز) در آن گمان داشته باشد و آن را مایه سعادت خود بداند و لذا حضور قلب در نماز، تابع ایمان انسان به حقیقت نماز و این که نماز از همه اعمال بهتر و برتر است می باشد و آن کس که به این حقیقت اعتقاد داشته باشد که نماز معراج اوست، مسلماً هم و غمش جملگی نزد آن نماز خواهد بود و هیچ چیز دیگری نمی تواند او را از این عمل باز دارد و کسی که همتش در پی نماز باشد قلبش هم نزد نماز خواهد بود و هر اندازه که همت انسان بیشتر باشد غفلتش از غیر نماز بیشتر خواهد بود."
از بیان کامل میرزا جواد آقا ملکی تبریزی قدس سره معلوم می گردد، کسی که نماز را سربار خود و یک تکلیف طاقت فرسا می پندارد به اهمیت نماز پی نبرده است، چرا که هیچ احساس نیازی به نماز ندارد و در نتیجه آن که قلب خود را در نماز متوجه امور مورد نیاز و مهم می سازد، از حضور قلب در محضر خداوند غافل و ساهی می گردد.
به همین جهت است که سالها نماز می خوانیم، ولیکن اثری از آن را در خود نمی بینیم و و هنوز "انّ الصلوة تنهی عن الفخشاء و المنکر"را تجربه نکرده ایم، چرا که هنوز به نماز به عنوان یک عامل بازدارنده از فسادها و اسارتهای نفسانی معتقد نیستیم.  اگر بخواهیم در نماز حضور قلب پیدا کنیم، باید اهمیت عبادت را به قلب تفهیم و تلقین کنیم و این ممکن نیست مگر به فهمیدن فواید و اسرار و حقایق نماز.

کتاب "حضور قلب در نماز، علل و درمان حواس پرتی در نماز" تألیف علی اصغر عزیزی تهرانی