نماز ما و نماز مالک اشتر، عیاری برای عقل محض

اگر  مالک شتر در دو موقعیت زندگی که از او برای ما به یادگار مانده چنین پخته و بی نقص رفتار می کند  به گونه ای که در برابر اهانت مثل دریایی که سنگ پرتاب شده به سمت خود را می بلعد آن رفتار  بی ادبانه را  می بلعد و می رود مسجد و برای غفران آن آدم دعا می کند  یا وقتی در یک قدمی پیروزی بر عمر و عاص و معاویه وقتی خطاب امام علی (ع) به او می رسد که برگردد لحظه ای درنگ نمی کند و برمی گردد به خاطر آن است که او توانسته نفس خود را مهار کند . به وسیله چه؟ مطابق با آنچه عالم بزرگ و الهی آیت الله بهاء الدینی اشاره می کنند به وسیله عقل محض. در واقع مالک اشتر توانسته از آن حجاب های ظلمانی که بر گرداگرد گوهر عقل بوده از آن پوسته ها عبور کند و به مغز و جوهره حقیقت وجودی خود نزدیک شود به خاطر همین است که به راحتی از حق خود می گذرد و می بخشد و نه تنها می بخشد برای غفران و آمرزش فرد خطاکار نماز می خواند و برای او دعا می کند.

خوشبختانه آنچه که از رفتار این بزرگان دین در تاریخ حک شده و برای ما به یادگار مانده،  مثل درخشش ماه در شب ظلمانی راه را می خواهد  به ما نشان دهد و ما را هم در شب ظلمانی حجاب ها و غفلت ها پیش ببرد و هدایت کند.  در واقع ما نیز وقتی این حکایت مالک اشتر  را می شنویم به عنوان یک مسلمان ناظر بی طرف و تماشاگر محض نیستیم و حتما دست به قیاس می زنیم که آیا اگر من هم در موقعیت مشابهی بودم مثل این صاحبه امیرالمؤمنین  (ع) و شیعه حقیقی رفتار می کردم؟ در واقع ما اگر می خواهیم ببینیم که آن ظلمت های درونی از ما زدوده شده است باید ببینیم آیا نماز ما ما را به آن جایگاه رسانده که در اوج قدرت از حقوق مان به نفع پایین دستی ها بگذریم و حتی اهانت آن ها را تاب بیاوریم؟

آیت‌الله العظمی بهاءالدینی