وقتی محدث قمی امامت خود را برای نماز جماعت قبول نداشت

یکی از علما نقل می کرد: سالها پیش در ماه مبارک رمضان از جناب محدث قمی تقاضا کردیم در مسجد گوهرشاد مشهد اقامه نماز جماعت را تقبل کنند که با اصرار و پافشاری پذیرفتند.
چند روز نماز ظهر و عصر در یکی از شبستانهای آن مسجد به امامت ایشان برگزار شد و هر روز تعداد جمعیت نمازگزاران بیشتر می شد تا اینکه تعداد مأمومین مرحوم قمی فوق العاده زیاد شد.
یک روز پس از آنکه نماز ظهر برگزار شد، مرحوم قمی به من که در صف اول و نزدیک ایشان بودم گفتند: من امروز نمی توانم نماز عصر بخوانم و رفتند و دیگر تا آخر ماه مبارک رمضان آن سال برای نماز نیامدند.
خدمت ایشان رفتم و علت را جویا شدم فرمودند: حقیقت این است در رکعت چهارم متوجه شدم صدای اقتدا کنندگان از محلی بسیار دور به گوش می رسید که می گفتند: یا الله! یا الله! یا الله! ان الله مع الصابرین، و این توجه مرا به زیادی جمعیت اقتدا کننده جلب کرد و در من شادی و فرحی ایجاد کرد، خلاصه خوشم آمد که این جمعیت این اندازه زیادند و در خلوص نیتم شک کردم.
بنابراین من برای امامت اهلیت ندارم! ۱
عبادت به اخلاص نیت نکوست وگر نه چه آید به بی مغز پوست؟ ۲
۱. با اقتباس و ویراست از کتاب داستانهایی از علما
۲. سعدی