نماز رياكار

چادر نشينى مسلمان به شهر آمد داخل مسجد شد ديد مردى با خشوع نماز مى گذارد. توجهش به وى معطوف گرديد. پس از نماز به او گفت: چه خوب نماز مى خوانى جواب داد علاوه بر نماز روزه هم دارم و اجر نمازگزار صائم دو برابر نمازگزار غيرصائم است. مرد اعرابى كه مجذوب او شده بود گفت: در شهر كارى دارم كه بايد آن را انجام دهم بر من منت بگذار و قبول كن كه شترم را نزد شما بگذارم تا بروم و برگردم. او پذيرفت و چادر نشين با اطمينان خاطر شتر را به وى سپرد و از پيِ كار خود رفت. نماز گزارِ رياكار با دور شدن اعرابى بر شتر نشست و با سرعت آن محل راترك گفت. پس از ساعتى مرد چادر نشين برگشت ولى نه ازنمازگزار اثرى ديد و نه از شتر. در اطراف و نواحى مسجد جستجو كرد نتيجه اى نگرفت. بيچاره سخت ناراحت و متأثر گرديد و يك شعر گفت كه مفادش اين بود: نمازش به شگفتم آورد و روزه اش مجذوبم ساخت امّا نماز گزار روزه دار ناقه جوانم را با سرعت راند و برد.(1).

(1)لئالى الاخبار ص330.