اهميّت نماز و به پايان رساندن آن

در زمان رسول خدا ـ صلى اللّه عليه وآله ـ جنگى پيش آمد و حضرت با اصحاب از شهر خارج شدند و در هنگام شب در دره اى مشغول استراحت گرديدند. براى نگهبانى دو نفر مأمور شدند يك نفر از انصار و يك نفر از مهاجرين. يكى از آنها به ديگرى پيشنهاد كرد نيمه اول شب را انصارى نگهبان باشد و نيمه دوم شب را شخص مهاجر مرد انصارى مشغول نگهبانى شد و در حال نگهبانى به خواندن نماز پرداخت. در ركعت اوّل بعد از حمد سوره بقره را شروع به خواندن كرد. در اين حين يكى از جاسوسان دشمن كه نگهبان انصارى را در نماز ديد تيرى به سوى او انداخت كه به بدن او اصابت نمود ولى مرد انصارى به نمازش ادامه داد. جاسوس دشمن تيردوّم را نيز پرتاب كرد كه آن هم به نگهبان اصابت نمود ولى نمازش را رها نكرد و در حال نماز تير را در آورده و افكند. مرد مشرك تير سوّم را به او پرتاب نمود كه آن هم در بدن وى نشست آن را نيز كشيد و انداخت و سپس ركوع و سجود كرد آنگاه رفيق خود را بيدار كرد و گفت:(برخيز كه من از پاى در آمدم).

(1)حلية المتقين.