دستوری برای نماز شب

متنی را که در زیر ملاحظه می فرمایید، نامه مرحوم حجت الاسلام و المسلمین استاد علی اصغر کرباسچیان به یکی از شاگردانش است که در عین کوتاهی، دریایی از معارف را در خود نهفته است که با هم می‏خوانیم:

بسم ‏اللَّه ‏الرّحمان‏ الرّحیم

فرزند عزیزم، سلامٌ علیکم، نامه ‏ات رسید. از خبر سلامتی‏ات خوشحال شدم. امیدوارم که در همه حال خوش و خرّم باشى.

ای نــــســـخــه اســرار الاهـی که تویی                وی آیــنـــه جـمــال شـاهــی کــه تــویـی

بـیـرون ز تو نیست آن چه در عــالم هست               از خود بطلب هر آن چـه خـواهی که تـویی

آرى: «دَواؤکَ فیکَ وَ ما تَشْعُرُ وَ داؤکَ مِنْکَ وَ ما تَنْظُرُ» دواى تو در وجود توست و نمى‏دانى و درد تو از خود توست و نمی بینى »

اگر خداوند عالم لطف بفرماید و معناى این شعر مولاعلیه‏السّلام را درک کنیم، اوّلین قدم براى حلّ همه‏ى مشکلات است؛ زیرا اگر به دانسته‏هاى خودمان عمل کنیم با هر قدمى که برداریم پیش پاى ما روشن مى‏شود و مى‏توانیم قدم بعدى را هم برداریم و اگر فهمیدیم و عمل نکردیم، مثل آن است که فانوسى در دست داشته باشیم و حرکت نکنیم؛ در این صورت، امکان ندارد به مقصد برسیم. « مَن عَمِلَ بِما عَلِمَ وَرَّثَهُ اللَّهُ عِلمَ ما لَم‏یَعلَمْ »2 هر کس به آن‏چه مى‏داند عمل کند، خداى متعال او را به آن‏چه نمى‏داند هم آگاه مى‏سازد.»

گر مرد رهى ، میان خون باید رفــت

از پاى ‏فتــاده سرنــگـون باید رفــت

تـو پـاى بـه راه در نـِه و هـیـچ مـگو

خود راه بگـویدت که چون باید رفـت

در این راه، کلّى‏گویى فایده ندارد؛ همان‏طور که اگر هزار سال به خود مى‏گفتى: باید لیسانس داشته باشم، بدون سال‏ها زحمت و مطالعه فایده نداشت. در معنویات هم همین‏طور است.

دستورى را که از امروز باید شروع کنى تا بعد از یک ماه آثار معنویش را مشاهده نمایى، خواب اوّل شب است. فعلاً قبول کن تا به نتیجه برسى. راهش این است که ظهرغذا را سبک بخورى تا پیش از غروب آفتاب گرسنه شوى و بعد از نماز عشا بخوابى و اگر به‏واسطه‏ى خلاف عادت خوابت نبرد، به حالت استراحت در بستر با آرامش بمان تا خوابت ببرد.

مرحوم آقاى دکتر کوثرى مى‏گفت: « الدراز نصف الخواب! » این جمله شوخى است؛ ولى حقیقتى را دربردارد. پس از مدّتى از لذّت سحرخیزى بهره‏مند خواهى شد.

مرا در این ظلمات آن که رهنمایی کـــرد

دعای نیمه شبی بود و گریه ی سحری

چنین شنیدم که هر که شب‏ها نظر ز فیض سحر نبندد

ملک ز کــــارش گره گشـاید فلک به کینـش کمر نبنــدد

بدون خواب اوّل شب، نمی ‏توان سحرخیزى داشت.

خداحافظ

منبع: آفاق، شماره 32-31