حالت خشوع

اشاره به اينكه خشوع يك حالت دروني است كه در برون اثر مي گذارد. پيشوايان بزرگ اسلام آن چنان خشوعي در حالت نماز داشتند كه به كلي از ما سوي الله بيگانه مي شدند تا آنجا كه در حديثي مي خوانيم: پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ گاه به هنگام نماز به آسمان نظر مي كرد اما هنگامي كه آيه فوق نازل شد ديگر سر بر نمي داشت و دائماً به زمين نگاه مي كرد.
خشوع؛ روح نماز است:
اگر ركوع و سجود و قرائت و تسبيح را جسم نماز بدانيم حضور قلب و توجه دروني به حقيقت نماز و كسي كه با او راز و نياز مي كنيم روح نماز است. خشوع نيز در واقع چيزي جز حضور قلب توأم با تواضع و ادب و احترام نيست و به اين ترتيب روشن مي شود كه مؤمنان تنها به نماز به عنوان يك كالبد بي روح نمي نگرند بلكه تمامي توجه آن ها به باطن و حقيقت نماز است.

سبطین