نماز و فرو آمدن رحمت

41 ـ ابوحمزه از امام باقر عليه السّلام : پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله فرمود: هنگامى كه بنده مؤمن در نمازش مى ايستد، خداوند به او مى نگرد ـ يا فرمود: خدا به او روى مى آورد ـ تا آنگاه كه باز گردد و سايه رحمت را از بالاى سرش تا كرانه آسمان بر او مى گسترد و فرشتگان، اطرافش را تا كرانه آسمان مى گيرند و فرشته اى بر بالاى سرش گمارده مى شود كه به او مى گويد: اى نمازگزار ، اگر مى دانستى چه كسى به تو مى نگرد و با چه كسى مناجات مى كنى، روى نمى گرداندى و هرگز از اينجا نمى رفتى .
42 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : اى ابوذر، هيچ مؤمنى به نماز نمى ايستد ، جز اينكه از او تا عرش نيكى نثارش مى شود و فرشته اى بر او گمارده مى گردد كه ندا در مى دهد: اى پسر آدم، اگر مى دانستى چه در نمازت به دست مى آورى و با كه مناجات مى كنى، نه ملول مى گشتى و نه روى مى گرداندى.
43 ـ هنگامى كه بنده در نماز مى ايستد، نيكى و احسان بر سرش پاشيده مى شود ، تا آنگاه كه ركوع كند. پس هنگامى كه ركوع كرد، رحمت الهى او را بالا مى برد تا سجده كند و سجده كننده بر درگاه خداوند متعال سجده مى كند، پس درخواست كند و اشتياق ورزد.
44 ـ [ براى نمازگزار ] سه ويژگى است: رحمت الهى او را از كف پايش تا كرانه آسمان در بر مى گيرد و فرشتگان از روى سرش تا كرانه هاى آسمان گرداگرد او را مى گيرند و فرياد كننده اى ندا در مى دهد: اگر مناجات كننده مى دانست با كه مناجات مى كند، باز نمى گشت.
45 ـ فرشتگان پيوسته بر بنده درود مى فرستند ، تا آنگاه كه در نمازگاهش نماز مى خواند و برنخاسته يا حدثى از او سرنزده است ، فرشتگان مى گويند: خدايا او را بيامرز و بر او رحمت آور.
46 ـ امام علىّ عليه السّلام : نماز ، رحمت را فرو مى آورد.
47 ـ هنگامى كه انسان به نماز مى ايستد، ابليس پيش مى آيد و حسودانه به او مى نگرد، چون مى بيند رحمت الهى او را در بر گرفته است .
48 ـ اگر نمازگزار مى دانست چگونه شكوه الهى او را در برگرفته است، سربرداشتن از سجده را خوش نمى داشت.
49 ـ امام صادق عليه السّلام : همانا مهمان خداوند جلّ جلاله ... مردى است كه در نماز است، او در پناه رحمت خداست تا آنگاه كه نمازش را به پايان برد.

سبطین