نماز درخواست حاجت از امام زمان علیه السّلام در شب­های جمعه

مرحوم سیّد بن طاووس در مهج الدّعوات از کتاب کُنوز النَّجاح ابوعلی فضل طبرسی، نماز درخواست حاجت از امام زمان علیه السلام را نقل می­کند که چکیده­ی آن در متن زیر مشاهده     می­شود:

ابوعبدالله حسین بن محمّد بَزُوفَری گفت: از ناحیه مقدّسه علیه السلام نوشته ای خارج شد که مضمون آن ، چنین است:

اگر کسی حاجتی درخواستی از خداوند متعال داشت، این نماز و دعا را بخواند. کسی­که این دعا و نماز را بخواند، حاجتش برآورده می­شود؛ هر حاجتی که باشد، مگر آن­که قطع صله­ی رحمی را تقاضا کرده باشد. هیچ زن و مرد مؤمنی نیست که این نماز و دعا را با اخلاص بخواند، مگر آن­که درهای آسمان به منظور اجابت حاجتش گشوده می­شود و دعای او در همان شب  و در هر زمان که باشد مستجاب خواهد شد. این  از فضل خداوند بر ما و بر مردم می­باشد.

دستور این نماز و دعا چنین است:

شب جمعه بعد از نیمه شب غسل کند و به جای­گاهی که نماز می­خواند برود و 2 رکعت نماز بخواند؛ به این صورت:

در هر دو رکعت یک­بار سوره­ی حمد و یک­بار سوره­ی توحید را بخواند و وقتی در سوره­ی حمد به آیه­ی «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ‏» رسید، آن را 100 بار تکرار کند.

و در هر دو رکعت، ذکر رکوع و سجده­اَش را 7 بار تکرار نماید.

بعد از نماز، این دعا را بخواند:

«اللَّهُمَّ إِنْ أَطَعْتُكَ فَالْمَحْمَدَةُ لَكَ ، وَ إِنْ عَصَيْتُكَ فَالْحُجَّةُ لَكَ ، مِنْكَ الرَّوْحُ وَ مِنْكَ الْفَرَجُ ، سُبْحَانَ مَنْ أَنْعَمَ وَ شَكَرَ ، سُبْحَانَ مَنْ قَدَرَ وَ غَفَرَ، اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتُ قَدْ عَصَيْتُكَ فَإِنِّي قَدْ أَطَعْتُكَ فِي أَحَبِّ الْأَشْيَاءِ إِلَيْكَ وَ هُوَ الْإِيمَانُ بِكَ ، لَمْ أَتَّخِذْ لَكَ وَلَداً ، وَ لَمْ أَدْعُ لَكَ شَرِيكاً ، مَنّاً مِنْكَ بِهِ عَلَيَّ ، لَا مَنّاً مِنِّي بِهِ عَلَيْكَ ، وَ قَدْ عَصَيْتُكَ يَا إِلَهِي عَلَى غَيْرِ وَجْهِ الْمُكَابَرَةِ ، وَ لَا الْخُرُوجِ عَنْ عُبُودِيَّتِكَ ، وَ لَا الْجُحُودِ لِرُبُوبِيَّتِكَ ، وَ لَكِنْ أَطَعْتُ هَوَايَ ، وَ أَزَلَّنِي الشَّيْطَانُ ، فَلَكَ الْحُجَّةُ عَلَيَّ وَ الْبَيَانُ ، فَإِنْ تُعَذِّبْنِي فَبِذُنُوبِي غَيْرَ ظَالِمٍ ، وَ إِنْ تَغْفِرْ لِي وَ تَرْحَمْنِي فَإِنَّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ»

پس ذکر«يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ» را به اندازه­ای تکرار کند که نفسش قطع شود.

سپس بگوید:

«يَا آمِناً مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ ، وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ مِنْكَ خَائِفٌ حَذِرٌ ، أَسْأَلُكَ بِأَمْنِكَ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ خَوْفِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ مِنْكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ أَنْ تُعْطِيَنِي أَمَاناً لِنَفْسِي وَ أَهْلِي وَ وُلْدِي وَ سَائِرِ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ حَتَّى لَا أَخَافَ أَحَداً وَ لَا أَحْذَرَ مِنْ شَيْ‏ءٍ أَبَداً ، إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ ، وَ حَسْبُنَا اللهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ ،‏ يَا كَافِيَ إِبْرَاهِيمَ نُمْرُودَ ، يَا كَافِيَ مُوسَى فِرْعَوْنَ ، أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ أَنْ تَكْفِيَنِي شَرَّ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ»

پس به جای فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ ، نام کسی را ببرد که از شرّ او می­ترسد. در نتیجه، خداوند اگر بخواهد  وی را از شرّ کسی که می­ترسد ، نگاه می­دارد.

سپس به سجده برود و حاجتش را درخواست کند و به خداوند متعال  تضرّع و زاری نماید.[1]

[1] - مُهَجُ الدَّعَوات، ص294-296