آیت الله بهجت و درمان درد ها با نماز و بیداری بین الطلوعین

    نگارنده به یاد دارد روز شنبه ۲۸ آبان سال ۱۳۷۹، ماه شعبان بود که شخصی برای درمان دردی از آقای بهجت (ره) سوالی کرد. ایشان پاسخ دادند که بر نماز اهتمام داشته باش و پس از نماز صبح در بین الطلوعین بیدار باش و در این ساعت بیرون برو و در بیرونی تعقیبات را انجام ده و پیاده روی کن!
    (به نظرم جوان گفته بود: من وقتی در اتاق هستم خوابم می برد و نمی توانم این یک ساعت و نیم بین طلوع فجر و اذان صبح تا طلوع خورشید را بیدار بمانم. از این رو آیت الله پیشنهاد بیرون رفتن و پیاده روی و انجام تعقیبات در هوای بیرون اتاق را به این جوان داده بود.)
    سپس از او پرسید: کجایی هستی؟
    جوان پاسخ داد: اهل تبریز.
    آیت الله فرمود: خب! هوای آنجا زیاد هم سرد نیست. در این ساعت بیرون باش و تعقیبات را در بیرون انجام بده!
    جوان پرسید: دیگر چه کاری کنم؟!
    آیت الله فرمود: همین کار را انجام بده!
    جوان گویی به پاسخش نرسیده باشد. دوباره پرسید: اگر نشد باز خدمت برسم؟!
    آیت الله سکوت کرد و به مسیرش ادامه داد. آنجا بود که یاد اشکالات بنی اسرائیل و داستان گاو افتادم. هر چه بیشتر بپرسی کار را بر خودت سخت تر می کنی.
روزنامه کیهان، شماره ۲۰۸۶۱ به تاریخ ۱۱/۶/۹۳، صفحه ۸ (معارف)