عذاب قبر
عذاب قبر
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
امام صادق عليه السّلام فرمود: شخص نيكوكارى از دنيا رفت و او را به خاك سپردند. در عالم قبر (مأموران الهى) او را نشاندند. يكى از مأموران به او گفت: «ما مىخواهيم صد تازيانه از عذاب الهى را به تو بزنيم.»
مرد نيكوكار گفت: «طاقت ندارم.»
مأمور گفت: «نودونه تازيانه مىزنيم.»
او جواب داد: «طاقت ندارم.»
مأموران الهى (به خاطر اينكه آن شخص مرد نيكوكارى بود) عدد به عدد كم كردند و او مكرّر در جواب مىگفت «طاقت ندارم»، تا اينكه مأموران گفتند: «يك تازيانه به تو مىزنيم و ديگر هيچ راهى وجود ندارد. حتما بايد اين يك تازيانه را بخورى.»
پرسيد: «بخاطر چه گناهى تازيانه را مىزنيد؟»
مأموران در پاسخ گفتند:
«انّك صلّيت يوما بغير وضوء و مررت على ضعيف فلم تنصره.»
تو يك روز بدون وضو نماز خواندى و از كنار مظلوم ضعيفى گذشتى ولى او را يارى نكردى.
همان يك تازيانه را زدند، قبر او پر از آتش شد.(1)
(1). ثواب الاعمال، ج 2، ص 506.
منبع:چهل داستان در باره نماز و نماز گزاران (یدالله بهتاش)