عذاب قبر

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

امام صادق عليه السّلام فرمود: شخص نيكوكارى از دنيا رفت و او را به خاك سپردند. در عالم قبر (مأموران الهى) او را نشاندند. يكى از مأموران به او گفت: «ما مىخواهيم صد تازيانه از عذاب الهى را به تو بزنيم.»

مرد نيكوكار گفت: «طاقت ندارم.»

مأمور گفت: «نودونه تازيانه مىزنيم.»

او جواب داد: «طاقت ندارم.»

مأموران الهى (به خاطر اينكه آن شخص مرد نيكوكارى بود) عدد به عدد كم كردند و او مكرّر در جواب مىگفت «طاقت ندارم»، تا اينكه مأموران گفتند: «يك تازيانه به تو مىزنيم و ديگر هيچ راهى وجود ندارد. حتما بايد اين يك تازيانه را بخورى.»

پرسيد: «بخاطر چه گناهى تازيانه را مىزنيد؟»

مأموران در پاسخ گفتند:

«انّك صلّيت يوما بغير وضوء و مررت على ضعيف فلم تنصره.»

تو يك روز بدون وضو نماز خواندى و از كنار مظلوم ضعيفى گذشتى ولى او را يارى نكردى.

همان يك تازيانه را زدند، قبر او پر از آتش شد.(1)

(1). ثواب الاعمال، ج 2، ص 506.

منبع:چهل داستان در باره نماز و نماز گزاران (یدالله بهتاش)