«تصویر نماز در ذهن شهید»

موج انفجار او را گرفته بود٬ روی تخت بیمارستان هیچ چیز یادش نمی آمد٬ تنها جمله ای کهاز میان دو لبش بیرون می آمد: ایاک نعبد و ایاک نستعین بود حتی اسم خودش را هم نمی دانست که بگوید تا ثبت کنند.

چند روز بعد وقتی به اردوگاه منتقل شدم٬ خبر آوردند که بر اثر شدت جراحت و درد شهید شده است.

در کلاف این راز سر گشته بودم که چه سری است که همه چیز از یادش رفته بود و جز جمله ایاک نعبد و ایاک نستعین٬ در قاب ذهنش نقش نداشت٬ با خود اندیشیدم سر مطلب حتمأ در این است که نماز و عبادت در وجودش ملکه شده و با گوشت و خونش آمیخته شده بود

منبع:رملهای تشنه ـ ص۴۱