ايمانافزايي و ترفيع درجات، ايمان

از مهمترين کارکردهاي نماز، ايمانافزايي و ترفيع درجات، ايمان[1] است. ايمان را ميتوان داراي دو بعد دروني و بيروني دانست. حقيقت ايمان، ارتباط قلبي و مبتني بر معرفت، با خالق جهان است و اثر بيروني و ظاهري آن عمل براساس آن ارتباط است.[2] قلب، منبع معارف و عواطف و موطن اصلي ايمان است.[3] در بعد دروني و قلبي ايمان است که مؤمن به فطرت توحيدي خويش باز ميگردد؛ به ربوبيت الهي و عبوديت خويش اقرار ميکند؛ آرامش قلبي مييابد؛ عبادت غيرخدا را کنار ميزند؛ به مقام اخلاص و توکّل دست مييابد؛ امور خود را به خدا واميگذارد و در برابر قضاي او راضي و تسليم محض ميگردد. مركز تغيير و تحول انسان قلب او است. در قلب است كه نور حق تابيده، دل به ياد خدا زنده ميشود.
[1]. (شيخ صدوق، خصال، ج 2، ص 522 ).
[2].(محمدبن يعقوببناسحاق كلينى، الكافي، دار الحديث قم، چاپ اول، 1429ق. ج2، ص 38).
[3]. (حجرات: 14).