ابوحمزه ثُمالي مي‏گويد: حضرت علي ­بن ­الحسين را ديدم كه نماز مي‏خواند. پس رداي آن حضرت از شانه‏ اش افتاد و آن را سر جاي خود مرتب نكرد تا نماز تمام شد. بعد از نماز، از حضرت پرسيدم كه چرا نسبت به افتادن عبايتان در نماز بي­‏توجه بوديد؟ امامj فرمودند: واي بر تو! آيا مي‏داني در محضر كه بودم؟ همانا از بنده، نماز پذيرفته نشود، مگر آنكه آن توجه كرده باشد و خود را در محضر خدا ببيند. من گفتم: پس ما هلاك شديم و نمازهايمان باطل است. حضرت فرمودند: خداوند نقصان نمازهايتان را با نافله ‏ها جبران مي‏كند
(خ‍م‍ی‍ن‍یv‌، روح‌ال‍ل‍ه، سرالصلاة، ص 52).