تکبیرة الاحرام

جز خدا همه چیز را بر خود حرام کردم وخط بطلان بر ماسوى کشیدم:

ألا کُلُّ شىء ما خَلا اللّهِ باطِلٌ *** و کلُّ نعیم لامُحالةَ زائلٌ

لَبید (شاعر عرب جاهلی)

رَفْعُ الیدین: دو دست را محاذى دوگوش برداشتن وپشت سر شکستن واینک در پیش‏گاه غنایت تهى دستم چون همه ماسوى را پشت سر ریختم.

واین شهود هم چنان ادامه یابد تا به سجده برسد وچشم از همه عالم فروبندد.

معنى تکبیر این است اى اَمیم *** کاى خدا پیش توما قربان شدیم(1)

الها، غنى تویى وقادر تووهمه فقیرند وذلیل، حضرت امام صادق (علیه السلام) فرماید: اى بنده خدا، نماز واجب را به وقتش به جاى آور وچشمت به جاى سجده‏ات باشد، به نحوى که نماز وداع باشد ومی ترسى که به این نماز دوباره موفق نگردى وچنان سرگرم حضرت حق باش که از طرف راست یا چپت غافل باشى واگر بدانى در طرف راستت یا چپت کیست، نماز حضور نیست. وبدان تودر پیشگاه کسى هستى که تو را می بیند وتو او را نمی بینى(2).

پی نوشت:
(1). مثنوى میرخانى، ص 255.
(2). وسائل الشیعه، ج 4، ص 685.