مکان مُصلّى

تمام روى زمین پاک است وپاک کننده وجایگاه سجده بندگان پاک دل وهر جا تَحریمِه صلات بستى، همان جا محراب ومعراج تواست وهمه جا ملک خداست وبنده، بنده خدا که رسول خدا (صلّى الله علیه وآله وسلّم) فرمود: «وجُعِلَتْ لِى الأرضُ مسجدا وطهورا». مگر جایى که مَجازا در ملکیت بندگان خدا است وتصرّف در آن بسته به رضایت آنها؛ جاهایى که معصیت خدا در آن جا مىشده، یا تودر آنجا معصیت کرده‏اى، ترک کن که یاد گناه، بُعد است وتودر مقام قُربى. امام رضا (علیه السلام) فرمود: «الصَّلوةُ قُربانُ کُلِّ تَقى»(1). وجاهایى را برگزین که جایگاه ذکر خداست وتجلیات خدا در آن جا بر دوام است. «قَلْبُ المُؤمِن عَرشُ اللّهِ»(2) وآن جاها را خدا به مقام رفیع یاد کرده است:

«فى بُیُوتٍ أَذِن اللّهُ أنْ تُرفَع ویُذکَرَ فیها اسمُهُ»(3)؛ در خانه‏هایى که خدا رخصت رفعت داده، چون جایگاه عمل صالح وذکر خداست. «إلَیهِیَصعَدُ الکَلِمُ (روح) الطَیّبُ والعَمَلُ (ملکات) الصّالِحُ یَرْفَعُهُ»(4)؛ معرفت حق وعمل صالح، رافع الدرجاتند وعارف مظهر رفیع الدرجات.

مسجدى کان اندرون اولیاست *** سجدگاه جمله است، آن جا خداست

مساجد و مشاهد مشرّفه وهر جا که جایگاه ذکر خدا باشد، برترین جا براى نماز است که با جماعت نمازگزاران هم آوا باشى و برتر از اینها قلب وسرّ انسان است وهمان‏ها ذاکر حقند وکم کم دائِمُ الذِکر والحُضُور: «إلاّ المصلین الذین هُم عَلى صَلاتِهم دائِمون»(5).

پی نوشت:
(1). محجة البیضاء، ج 1، ص 339.
(2). وَاللّهُ سُبحانَهُ هُوسُلطانُ القلبِ بَل القَلْبُ عَرْشُهُ (سفینة البحار، ج 2، ص 441).
(3). نور (24) آیه 36.
(4). فاطر (35) آیه 10.
(5). معارج (70) آیه 22 و 23.