نماز جماعت، شرط شهادت و گواهی

شمس‌الدین محمد بن حمزه قناری در زمان سلطان بایزید، قاضی آستانه بود. روزی بین دو نفر نزاعی پیش آمده بود که برای رفع آن پیش قاضی رفتند. از قضا، شاهد یکی از طرفین نزاع، بایزید بود. سلطان بایزید شهادت داد، ولی قاضی شهادت او را قبول نکرد. سلطان علت را پرسید. قاضی گفت: تو در نماز جماعت حاضر نمی‌شوی. از آن پس، بایزید در مقابل قصر خود مسجد ساخت و همیشه در نماز جماعت شرکت می‌کرد».1

 1. محراب عشق، ص 65؛ درس‌هایی از تاریخ، ج 2، ص 147.