اهتمام داشتن به امر نورانى و مقدس نماز چنانكه خطاب به محمد بن ابى بكر، استاندار خويش در مصر نگاشت هر چيز از كار كه به جاى آرى پيرو نماز توست كه بر مى دارى ، ⁽¹⁾ و در جايى ديگر خطاب به ياران و نمايندگان خويش در جاى جاى دارالاسلام فرمود: كار اقامه نماز را بر عهده بگيرد و نگاهداشت آن را بپذيرد و آن را بسيار به جاى آريد و با نماز، خود را به خدا نزديك داريد كه نماز واجب است برمومنان و بايد گزارده شود به وقت آن . آيا گوش فرا نمى دهيد به پاسخ دوزخيان كه چون از آنان پرسيدند: چه چيز شما را درآورد در آتش سوزان ؟ گفتند: نبوديم از نمازگزاران ⁽²⁾ و نماز گناهان را ساقط مى كند چنانكه برگ از درخت ساقط مى گردد، و گناهان را از گناهكار مى گشايد چنانكه بند از كسى بگشايند، و رسول خدا (صلى الله عليه وآله ) نماز را به چشمه ى آب گرم كه بر در سراى مردى بود تشبيه فرمود كه او اگر روزان و شبان پنج بار خود را بدان بشويد، ديگر چركى بر تن وى نخواهد بود.
و رسول خدا (صلى الله عليه وآله ) خود را با گزاردن نماز رنجه مى فرمود، با آنكه مژده ى بهشت شنيده بود. چون خداى سبحان بدو فرمود: و كسان خود را بفرما تا نماز كنند و خود بر آن شكيبا باش ⁽³⁾ پس كسان خود را امر به نماز مى كرد و خود بر گزاردن نماز طاقت مى آورد... ⁽⁴⁾
سپس مى فرمايد: اين امر عجيب نيست چرا كه قرآن اهتمام به امر نماز را اولين برنامه ى كارى حكومت صالحان برمى شمارد: الذين ان مكناهم فى الارض اقاموا الصلوه .⁽⁵⁾

1-  نهج البلاغه ، نامه ى 27.
2-  مدثر/ 42 و 43.
3-  طه / 132.
4-  نهج البلاغه ، خطبه ى 199.
5-  حج / 41.
منبع :شبى در پايتخت بهشت
مؤ لف : بيژن شهرامى