در روايت آمده كه امام صادق (ع ) فرمود:در نماز نافله ظهر، در دو ركعت نخست سوره اخلاص و جَحْد⁽¹⁾ و در ركعت سوّم قُلْ هُوَ اللّه اءحَد و آيةُ الْكُرسِىّ، در ركعت چهارم قُلْ هُوَ اللّهُ اءَحَد و آخر سوره بقره ،⁽²⁾ و در ركعت پنجم قُلْ هُوَ اللّهَ اءَحَد و آيات آخر سوره آل عمران يعنى آيات إِنَّ فى خَلْقِ السَّمواتِ وَ الاْ رضِ ⁽³⁾، و در ركعت ششم قُلْ هُوَ اللّهُ اءَحَد و آيه سَخَره ⁽⁴⁾، و در ركعت هفتم قُلْ هُوَ اللّهُ اءَحَد و آياتى كه در سوره انعام است يعنى وَ جَعَلُو اللّهِِ شُرَكآءَ الْجِنِّ وَ خَلَقَهُمْ ⁽⁵⁾ و در ركعت هشتم قُلْ هُوَاللّهُ اَحَد و آخر سوره حشر يعنى لَوْ اءَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ ⁽⁶⁾ تا آخر سوره را قرائت كن . و بعد از تمام كردن نماز، 7 بار بگو:
اءَللّهُمَّ، مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الاَْبْصارِ، ثَبِّتْ قَلْبى عَلى دينِكَ وَ دينِ نَبِيِّكَ، وَلا تُزِعْ قَلْبى بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنى ، وَهَبْ لى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً، إِنَّكَ اءَنْتَ الْوَهّابُ وَ اءَجِرْنى مِنَ النّارِ، بِرَحْمَتِكَ.
- خداوندا، اى گرداننده دلها و ديدگان ، دلم را بر دين خود و آيين پيامبرت استوار گردان ، و قلبم را بعد از آنكه هدايت فرمودى منحرف مفرما، و از جانب خويش رحمتى به من ارزانى دار، كه بى گمان تويى بسيار بخشنده ، و مرا به رحمت خويش ، از آتش جهنّم در پناه خويش درآور.
سپس هفتاد بار از آتش جهنّم به خدا پناه برده و بگو:
اءَسْتَجيرُ بِاللّهِ مِنَ النّارِ.
- از آتش [جهنّم ] به خدا پناه مى برم .

1-  يعنى سوره قُل يا اءَيُّهَا الْكافِرون
2-  ظاهراً مقصود دو آيه آخر اين سوره يعنى از آمَنَ الرَّسُولُ بِما اءُنْزِلَ إِلَيْهِ تا آخر سوره است .
3-  آل عمران (3): 190 - ظاهراً مقصود خواندن تمام اين آيه تا آخر آيه 194 مى باشد.
4-  ظاهراً مقصود آيه 54 سوره اعراف (7) است كه پيرامون مسخّر بودن تمام موجودات در برابر امر خداوند - عزّوجلّ - مى باشد.
5-  انعام (6): 100.
6-  حشر (59): 21.

منبع : فلاح السائل
مؤ لف : علاّمه بزرگوار سيّد بن طاووس