1 - مقدارى ميان اذان و اقامه مقدارى فاصله مى اندازد. چنانكه در روايت آمده كه امام صادق (ع ) فرمود اميرالمؤمنين علىّ بن ابى طالب (ع ) پيوسته به ياران خويش مى فرمود: هركس بين اذان و اقامه سجده نموده و در حال سجده بگويد:
رَبِّ، لَكَ سَجَدْتُ خاضِعاً خاشِعاً ذَليلاً.
- پروردگارا، با حالت خضوع و خشوع و خاكسارى و ذلّت براى تو سجده و كرنش نمودم .
خداوند متعال مى فرمايد: اى ملائكه و فرشتگان من ، به عزّت و سرافرازى و جلال و عظمتم سوگند، مسلّماً محبّت او را در دل بندگان مؤمنم ، و هيبت و بيم از او را در دل منافقان قرار خواهم داد.
2 - و روايت ديگر اينكه : محمّد بن ابى عمير به نقل از پدرش مى گويد: ديدم كه امام صادق (ع ) اذان گفت سپس براى سجده رفت و بين اذان و اقامه يك سجده نمود، و هنگامى كه سر از سجده برداشت ، فرمود:
اى [ا]باعمير، هركس همانند من عمل كند، خداوند متعال تمام گناهان او را مى آمرزد.
و فرمود: هركس اذان بگويد و سپس سجده كند و در سجده بگويد:
لا إِلهَ إِلا اللّهُ، اءَنْتَ رَبّى ، سَجَدْتُ لَكَ خاضِعاً خاشِعاً.
- تويى پروردگار من ، با حالت خضوع و خشوع و فروتنى براى تو سجده نمودم .
خداوند، گناهان او را مى آمرزد.
3 - بعد از سر برداشتن از سجده (بين اذان و اقامه ) دعايى را كه معاوية بن وهب به نقل از پدرش نقل كرده ، مى خواند، وى مى گويد كه شنيدم امام صادق (ع ) ميان اذان و اقامه مى فرمود:
سُبْحانَ مَن لاتَبيدُ مَعالِمُهُ، سُبْحانَ مَنْ لايَنْسَى [مَنْ] ذَكَرَهُ، سُبْحانَ مَنْ لا يَخيبُ سآئِلُهُ، سُبْحانَ مَنْ لَيْسَ لَهُ حاجِبٌ يُغْشى ، وَلاَ بَوّابٌ يُرْشى ، وَ لا تَرْجُمانٌ يُناجى ، سُبْحانَ مَنِ اخْتارَ لِنَفْسِهِ اءَحْسَنَ الاَْسْمآءِ، سُبْحانِ مَنْ فَلَقَ الْبَحْرَ لِمُوسى ، سُبْحانَ مَن لايَزْدادُ عَلى كَثْرَةِ الْعَطآءِ إِلاّ كَرَماً وَ جُوداً، سَبْحانَ مَنْ هُوَ هكَذا وَ لا هكَذا غَيْرُهُ.
- پاك و منزّه است خداوندى كه نشانه هايش از بين نمى رود پاك و منزّه است خداوندى كه يادش فراموش نمى گردد [يا: كسانى را كه بر ياد او هستند فراموش نمى كند]، پاك و منزّه است خداوندى كه درخواست كننده اش محروم نمى گردد، پاك و منزّه است خداوندى كه نه پرده دارى دارد كه او را پوشانده [و دور از دسترس نگاه دارد]، و نه دربانى كه به او رشوه داده شود، و نه مُتَرجِمى كه [تنها وى ] با او مناجات و به صورت خصوصى گفتگو كند، پاك و منزّه است خداوندى كه بهترين نامها [و كمالات ] را براى خود برگزيد، پاك و منزّه است خداوندى كه دريا را بر حضرت موسى (ع ) شكافت ، پاك و منزّه است خداوند كه در اثر فراوانى بخشش جز بر بزرگوارى و بخشش او افزوده نمى گردد، پاك و منزّه است خداوندى كه اينچنين است و غير او چنين نيست .
دعا براى امام زمان (ع ) بين اذان و اقامه
4 - سپس بين اذان و اقامه به هر چه كه خداوند - جلّ جلاله - به او مى آگاهاند دعا مى نمايد، و ابتدا براى بزرگترين و عزيزترين خلايق در زمان خويش در نزد خداوند -جلّجلاله -⁽¹⁾ دعا مى كند، زيرا آن بزرگوار مقام بزرگى را جهت استجابت دعا داراست ، البّته دعاى كسى را مستجاب مى كند كه آن را به همان صورتى كه بدان فرا خوانده شده (همراه با شرايطش ) بجا آورد.

1-  يعنى امام زمان حضرت حجّة بن الحسن العسگرى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف .

منبع : فلاح السائل
مؤ لف : علاّمه بزرگوار سيّد بن طاووس