روزی رسول (ص) با اصحاب نشسته بود . جوانی نیرومند، صبح زود، بر ایشان بگذشت. یکی پرسید: در این وقت صبح به کجا می روی؟ گفت: به دکانم در بازار . گفتند: دریغا!اگر این صبح خیزی او در راه خدای - تعالی - می بود، نیک تر بود . رسول (ص) گفت: چنین مگویید، که اگر برای آن باشد که خود را از خلق بی نیاز کند و یا معاش پدر و مادر خویش یا زن و فرزند را تأمین کند، او در همین حال، در راه خدا گام بر می دارد .
و عیسی (ع) مردی را دید، گفت: تو چه کار می کنی؟ گفت: عبادت می کنم . گفت: قوت و غذا از کجا می خوری؟ گفت: مرا برادری است که قوت مرا فراهم می آورد. عیسی (ع) گفت: پس برادر تو از تو عابدتر است . (1)

1) برگرفته از: غزالی، کیمیای سعادت، ج 1، ص 325 .

منبع :حکایت پارسایان  نویسنده : رضا بابایی