گویند: کافری از ابراهیم (ع) طعام خواست . ابراهیم گفت: اگر مسلمان شوی، تو را مهمان کنم و طعام دهم . کافر رفت . خدای - عزوجل - وحی فرستاد که ای ابراهیم!ما هفتاد سال است که این کافر را روزی می دهیم و اگر تو یک شب، او را غذا می دادی و از دین او نمی پرسیدی، چه می شد؟
ابراهیم در پی آن کافر رفت و او را باز آورد و طعام داد . کافر گفت: چه شد که از حرف خود، برگشتی و پی من آمدی و برایم سفره گستردی؟ ابراهیم (ع) ماجرا را بازگفت . کافر گفت: اگر خدای تو چنین کریم و مهربان است، پس دین خود را بر من عرضه کن تا ایمان بیاورم و مسلمان شوم. (1)

1) برگرفته از: ترجمه رساله قشیریه، ص 201 و کشف المحجوب، ص 409 و بوستان سعدی، ص 59 و مصیبت نامه، ص 307 . گفتنی است که در روایات نیز وارد شده است که مهمان را اکرام کنید، هر چند کافر باشد: اکرموا الضیف و لو کان کافرا.