شاه شجاع کرمانی از بزرگان اهل معرفت در قرن سوم بود . نقل است که چهل سال نخفت . شبی بعد از چهل سال بخفت . خدای - جل جلاله - را در خواب دید، گفت: بار خدایا، من تو را در بیداری می جستم، در خواب یافتم . فرمود که ای فلان!ما را در خواب به برکت آن بیداری ها یافتی . اگر آن بیداری ها نبود، چنین خوابی نمی دیدی .
بعد از آن هر جا که می رفت، بالشی می نهاد و می خفت و می گفت: امید است که یک بار دیگر، چنان خوابی ببینم . عاشق خواب شده بود و می گفت: یک ذره از آن خواب، به بیداری همه عالم ندهم . (1)

1) عطار نیشابوری، گزیده تذکرة الاولیاء، ص 251 - 250 با اندکی تغییر .

منبع : حکایت پارسایان  نویسنده : رضا بابایی