سلمة بن دينار گفت : در خدمت امام زين العابدين عليه السلام نشسته بودم . مردى در آمد و او را گفت : نماز دانى ؟ من خواستم تا وى را برنجانم و جفا كنم . امام فرمود: مهلا يا ابل خازم ! فان العلماء هم الحلماء⁽¹⁾ ؛ ساكن ⁽²⁾ باش كه عالمان حليم ⁽³⁾ و رحيم باشند، و روى به سائل ⁽⁴⁾ كرد و گفت : آرى نماز را دانم . گفت : پيش از نماز، فريضه بر تو چيست ؟ گفت : هفت چيز: نيت ، طهارت كردن ، و عورت را پوشيدن و جاى سجده پاك كردن و وقت شناختن و جامه پاك كردن و روى به قبل آوردن . گفت : به چه نيت از خانه بيرون آيى ؟ گفت : به نيت زيارت . گفت : به چه نيت در مسجد شوى ؟ گفت : به نيت عبادت . گفت : به چه نيت قيام كنى ؟ گفت : به نيت خدمت و عبوديت ، مقر و معترف باشى ⁽⁵⁾خداى را به وحدانيت . گفت : به چه روى به قبله آرى ؟ گفت : سه فريضه ⁽⁶⁾ و يك سنت ⁽⁷⁾. گفت : آن سه فريضه كدام است ؟ گفت : توجه به قبله فريضه است و نيت و تكبير احرام ؛ و جهت تكبير، دست برداشتن ، سنت است . گفت : تكبيرات چند است ؟ گفت : تكبيرات نود است ، اما پنج از آن فرض است و باقى سنت . گفت : به چه در نماز روى ؟ گفت : تكبير. گفت : برهان نماز چيست ؟ گفت : نظر در جاى سجده كردن . گفت : تحريم ⁽⁸⁾ نماز چيست ؟ گفت تكبيرش . گفت : تحليلش ⁽⁹⁾ چيست ؟ گفت : سلامش . گفت : جوهرش ⁽¹⁰⁾ چيست ؟ گفت : تسبيحش . گفت : شعارش چيست ؟ گفت : تعقيب است . گفت : تمام ⁽¹¹⁾ نماز چيست ؟ گفت : صلوات بر محمد و آل محمد صلى الله عليه و آله . گفت : سبب قبولش چيست ؟ گفت : ولايت ما و بيزار شدن از دشمنان ما. (ان مرد گفت : هيچ حجت رها نكردى كس را بر خود. آنگه امام برخاست و گفت : الله اعلم حيث يجعل رسالته ⁽¹²⁾. پس اگر تولا به اهل بيت رسول صلى الله عليه و آله كنى و تبرا از دشمنان ، نمازت قبول كنند. مقبول حضرت حق گردى و اگر خلاف اين باشى مردود حضرت باشى .)

منبع : داستان عارفان
مؤ لف : كاظم مقدم