از نظر آموزه های اسلامی توجه و اهتمام افراد به مساله نماز نشان دهنده میزان قرب انسان به خداوند است. البته شکی نیست که خداوند به انسان نزدیک و موجب افاضه دایمی وجود و نعمت های دیگر به انسان است؛ چرا که انسان موجودی فقری است که دایم نیازمند افاضه وجود از سوی خداوند به اوست(فاطر، آیه ۱۵)؛ چنان که خداوند همه هستی را از جمله انسان را پر کرده است و در همه وجودش حضور دارد همان طوری که خود فرموده است: وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ ؛ و خدا با شماست هر جا که باشید.(حدید، آیه ۴) از همین روست که خداوند از رگ های گردن به انسان نزدیک تر است.(ق، آیه ۱۶) پس همان طوری که خداوند به انسان نزدیک است، اگر انسان به خداوند نزدیک شود، این نزدیکی دو سویه خواهد بود. اما از آن جایی که انسان گرفتار حجاب و غفلتی است که پرده بر بینایی و شنوایی قلبش می گذارد، اجازه نمی دهد تا خداوند را مشاهده کند که در همان نزدیکی جان و قلبش است؛ اما وقتی انسان نماز می گزارد و توجه و اهتمام ویژه ای به این محبوب خدا می کند، این پرده های غفلت کنار می رود و در مقام قرب الهی قرار می گیرد. هر کسی اول وقت نماز خویش را بخواند در حقیقت نشان می دهد که به این محبوب خداوند توجه و اهتمام خاصی دارد؛ از همین رو، قرب منزلت چنین فردی نیز بیش تر خواهد بود و هر چه تاخیر بیاندازد به همان میزان از قرب کم تری بهره خواهد برد. البته نماز چون محبوب الهی است در هر حال آثار و برکات و کارکرد خود را خواهد داشت. از این روست که پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید: اَوَّلُ الْوَقْتِ رِضْوانُ اللّهِ وَ وَسَطُ الْوَقْتِ رَحْمَهُ اللّهِ وَ آخِرُ الْوَقْتِ عَفْوُ اللّهِ؛ نماز اول وقت مایه خشنودى خداوند، میان وقت دربردارنده رحمت خداوند وپایان وقت، موجب عفو خداوند است. (سنن الدار قطنى، ج ۱، ص ۲۵۹) البته در روایات آمده که برخی از نمازها حتی مستحب در برخی از زمان ها محبوب تر از دیگر نمازها و زمان ها خواهد بود، به عنوان نمونه پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید: الرَّکْعَتانِ فى جَوْفِ اللَّیْلِ اَحَبُّ اِلَى اللّهِ مِنَ الدُّنْیا وَ ما فیها؛ دو رکعت نماز در دل شب، نزد خدا از دنیا و آنچه در آن است، محبوب تر است.

(بحارالأنوار، ج ۸۷ ، ص ۱۴۸، ح ۲۳)

منبع : سما موس