نماز عامل رحمت میان انسان هاست به طوری که قلوب آنان نسبت به یک دیگر مهربان شده و یک دیگر را مورد مرحمت قرار می دهند. البته شکی نیست که این تراحم و مهربانی متقابل زمانی شکل می گیرد که افراد در کنار هم باشند. از همین روست که پیامبر صلی الله علیه و آله تشکیل صفوف نماز جماعت و در کنار هم بودن در اقامه و برپایی نماز را مهم ترین عامل در مهربانی متقابل میان افراد جامعه بر می شمارد و می فرماید : اِسْتَوُوا تَسْتَوِ قُلوبُکُمْ وَ تَماسّوا تَراحَموا؛ (در نماز جماعت) صف ها را هماهنگ و منظم نمایید تا دل هایتان هماهنگ شود و به یکدیگر (شانه به شانه) متصل گردید تا با هم مهربان شوید. (کنزالعمال، ح ۲۰۵۷۵) بر همین اساس که در آموزه های وحیانی اسلام نماز جماعت از نماز فردی برتر دانسته و به اقامه نماز در شکل جماعت تاکید ویژه ای شده است. چنان که پیامبر گرامی(ص) می فرماید: صَلاهُ الْجَماعَهِ اَفْضَلُ مِنْ صَلاهِ الْفَرْدِ بِخَمْسٍ وَ عِشْریْنَ دَرَجَهً؛ فضیلت نماز جماعت بیست و پنج برابر نماز فُرادا است.

(خصال، ص ۵۲۱ ، ح ۹)

منبع : سما موس