مرگ بریده شدن علاقه روح از بدن است.
مرگ، یعنی آغاز سفر از این دنیا به سرای آخرت.
همانطور که می دانیم، بعد از مرگ، انسانرا به جایی منتقل می کنند که نامش قبر است، و قبر منزل موقتی مردگان می باشد. در هنگام مرگ و قبض روح، ممکن است سختیها و شداید فراوانی - در اثر اعمال و افکاری که در دنیا کسب نموده است - به انسان هجوم آورد. و بعد از این ناراحتیها و رنجهای عالم قبر و برزخ شروع می شود، تاریکی و ظلمت قبر سئوال نکیر و منکر، فشار قبر، حمله حیوانات گوناگون به بدن و...
آدمی، باید خود را برای چنین سفری آماده سازد و از حالا به فکر سختی های راه طولانی خود باشد. و اینجاست که نماز - این باشکوهترین عمل عبادی الهی - به یاری انسان می شتابد و از او در بحرانی ترین و طوفانی ترین لحظات، دستگیری می نماید، چنانکه پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: ملکوت الموت به من گفت که: هر کس مواظب اوقات نمازهای پنجگانه اش باشد، من از مادر به او مهربانتر می باشم. (1)

1) ثواب الاعمال، ص 61، بحار، ج 6، ص 244.

منبع :پاداشهای نمازگزاران نویسنده : رحیم کارگر محمدیاری