گناه، یعنی: کار بد، عمل زشت، نافرمانی، معصیت و... در اسلام هرگونه کاری که بر خلاف فرامین الهی باشد، گناه است و گناه هر چند کوچک باشد، چون نافرمانی خداست، بزرگ است. معصیت و سر پیچی از دستورات الهی، مستوجب عقوبت و عذاب شدید است، و مرتکب هر یک از گناهان (چه صغیره و چه کبیره) متناسب با نوع عمل زشتش مجازات خواهد شد.
وظیفه ما این است که به هیچ عنوان از دستورات الهی سرپیچی ننموده و وظایفی که خدای مهربان برای ما مقرر فرموده انجام بدهیم.
اگر خدای ناکرده، گناهی از ما صادر شود، لازم و واجب است که فوری توبه نموده و اظهاراً پشیمانی و ندامت بکنیم و برای اینکه توبه ما مقبول درگاه الهی شود و گناهانمان پاک گردد، باید کارها و اعمال نیکی انجام بدهیم که برترین و بهترین این اعمال، نماز می باشد. نماز، خود مانع اینست که آدمی به سوی گناه برود ان الصلاه تنهی عن الفحشاء و المنکر و از طرفی موجب ریزش گناهان و قبولی توبه است. نماز، انسان را از ذلت عاصی بودن در می آورد و لباس عزت و بزرگی به انسان می پوشاند، و رحمت و بخشش الهی را شامل حال انسان می نماید.
خداوند متعال فرموده است: و قدم الصلاه، طرفی النهار و زلفا من اللیل، ان الحسنات یذهبن السیئات، ذلک ذکری للذاکرین (1) نماز را در دو طرف (اول و آخر) روز بپادارید، و نیز در ساعت تاریکی شب، که البته خوبی و نیکو کاریهای شما، زشتی و بدکاریهایتان را نابود می سازد، این (که نماز سیئات شما را محو می کند) یادآوری است برای اهل ذکر.

1) هود، آیه 114.

منبع :پاداشهای نمازگزاران نویسنده : رحیم کارگر محمدیاری