خداوند متعال در قرآن می فرماید: ان الانسان خلق هلوعا اذا مسه الشر جزوعا و اذا مسه الخیر منوعا، الا المصلین، الذین هم علی صلواتهم دائمون... و الذین هم علی صلاتهم یحافظون و اولئک فی جنات مکرمون (1) انسان بر منافع خود بسیار حریص است، هر گاه بدی به او برسد، جزع و بی تابی می کند، و هر گاه نعمتی عاید او شود، از دیگران منع می کند مگر نمازگزاران حقیقی، آنان که پیوسته (و در هر حال) نماز را بپا
می دارند... آنان که نماز خود را محافظت می کنند، آنان در قیامت گرامی و در بهشتها (باغهای بهشت) متنعمند. و همچنین می فرماید:
اولئک هم الوارثون، الذین یرثوت لفردوس هم فیها خالدون (2) چنین کسانی (آنان که بر نماز محافظت می کنند) وارث مقام عالی بهشتند، که بهشت و فردوس، ارث آن خوبان و منزلگاه ابدی آن پاکان است.
اولئک لهم عقبی الدار، جنات عدن یدخلونها... والملئکه یدخلون علیهم من کل باب. سلام علیک بما صبرتم فنعم عقبی الدار (3)
همانان هستند که عاقبت، منزلگاه نیکو از آن آنها خواهد بود، به جنات جاوید و باغهای همیشه سبز وارد خواهند شد در حالیکه فرشتگان تهنیت آنها، از هر در وارد می گردند و می گویند سلام بر شما که صبر پیشه گردید و عاقبت منزل نیکو یافتید و چه زیباست این است جایگاه همیشگی؟

1) معارج 35 - 19.
2) مومنون 11-1.
3) رعد 24 - 22.

منبع :پاداشهای نمازگزاران  نویسنده : رحیم کارگر محمدیاری