«عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(علیه السلام) قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُحِبُّ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِینَ كُلَّ دَعَّاءٍ فَعَلَیْكُمْ بِالدُّعَاءِ فِی السَّحَرِ إِلَى طُلُوعِ الشَّمْسِ فَإِنَّهَا سَاعَةٌ تُفْتَحُ فِیهَا أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ تَهُبُّ الرِّیَاحُ وَ تُقَسَّمُ فِیهَا الْأَرْزَاقُ وَ تُقْضَى فِیهَا الْحَوَائِجُ الْعِظَام؛(1) از أبى الصّباح كنانى روایت است كه امام باقر(علیه السلام) فرمود: خداوند بزرگ در میان مؤمنین، دعاكنندگان بسیار را دوست میدارد، پس بر شما باد به دعا كردن هنگام سحر تا دمیدن خورشید، زیرا آن وقت اجابت دعا است، و درهاى آسمان همه در آن اوقات باز است، و نسیم رحمت میوزد، و روزیهاى خلائق تقسیم مى شود، و حوائج بزرگ بندگان برآورده میگردد.»

1) ثواب الأعمال و عقاب الأعمال : 161.

گنجینه معارف 3 (110 موضوع) نویسنده : محمد رحمتی شهرضا