کسی آمد خدمت امام صادق (علیه السلام) استخاره کرد، بد آمد، استخاره را ندیده گرفت و به تجارت رفت. اتقاقاً به او خوش گذشت و علاوه بر آن سود فراوانی هم برد؛ تعجب کرد که من پیش امام (علیه السلام) استخاره کردم، بد آمد، مسافرت به من خوش گذشت و سود فراوان بردم، یعنی چه؟ خدمت امام صادق (علیه السلام) آمد و گفت: یابن رسول الله! یادتان هست که چند وقت قبل خدمت شما رسیدم، استخاره کردم و بد آمد؟ برای مسافرت بود، به تجارت رفتم، سود فراوانی هم داشت و خوش گذشت. امام صادق (علیه السلام) تبسمی نمودند و فرمودند: یادت هست در فلان منزل خسته بودی، نماز مغرب و عشایت را خواندی، شام خورده خوابیدی، خوابت برد. یک وقت بیدار شدی که آفتاب زده و نمازت قضا شده بود؟ جواب داد: بله یابن رسول الله! فرمودند: اگر خدا دنیا و آنچه در دنیا است به تو داده بود، جبران آن خسارت نمی شد. خیلی چیز از دستت رفت، نمی دانی چه خبر است! البته این شخص گناهی نکرده بود، زیرا نمی خواسته که قضا شود، بعد هم قضای نمازش را خوانده، اما باز هم اینطور است.(1)

1) جهاد با نفس، استاد آیت الله مظاهری حفظه الله، ج 1 و 2، ص 76 و 77.