حضرت امیرمؤمنان علی (علیه السلام) به محمد بن ابی بکر دستور داد: ارتقب وقت الصلاة، فصلها لوقتها، و لا تعجل بها قبله لفراغ، و لاتوخرها عنه لشغل... منتظر نماز؛ در اول وقت آن باش، پس نماز را در وقتش بجای آر و هیچ گاه قبل از وقت به بهانه فراغت، نماز را نخوان و به بهانه کار، نماز را تأخیر نینداز (1)
و به کمیل بن زیاد فرمود: ای کمیل! مهم نیست که نماز بخوانی و روزه بگیر و صدقه بدهی. مهم این است که نماز با قلبی پاک انجام پذیرد و مورد قبول خداوند باشد و با خشوع ادا شود.(2)
در توصیف نماز امیرمؤمنان (علیه السلام)، حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرماید: هر گاه امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) برای نماز می ایستاد عرض می کرد: در برابر خدایی ایستاده ام که آسمان ها و زمین را آفریده است؛ و رنگ چهره اش به نحوی تغییر می کرد که از سیمای مبارکش پدیدار بود.
قال الصادق (علیه السلام): کان علی اذاقام الی الصلاة فقال: (وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض) تغیر لونه حتی یعرف ذلک فی وجهه.(3)

1) بحارالانوار، ج 80، ص 14.
2) بحارالانوار، ج 84، ص 230.
3) بحارالانوار، ج 84، ص 339.

منبع : هزار و یک داستان از زندگانی امام علی (علیه السلام) نویسنده : محمد رضا رمزی اوحدی