علاقه و شوق افراد متدین در انجام تکالیف دینی و ادای فرایض الهی متفاوت است، بیشتر مردم نمازگزار، این وظیفه عبادی را انجام می دهند اما آنطور که باید متوجه معبود خود نیستند و در افکار شخصی خویشتن غرق اند، اما بعضی عاشق عبادت باری تعالی هستند، در موقع نماز، تمام وجودشان عبادت می کند و درون و برونشان در خضوع و خشوع است، اینان شائق عبادت و عاشق بندگی خدا هستند و در بعضی از روایات، کیفیت عبادت ائمه معصومین علیهم السلام به گونه ای بیان شده که حد اعلای شوق آنان را به عبادت نشان می دهد. رغبت و اشتیاق در عبادت باری تعالی حاکی از درجات ایمان و مراتب معنوی عبادت کننده است، به هر نسبتی که علاقه فرد مؤمن به عبادت و تذلل در پیشگاه الهی بیشتر باشد به همان نسبت درجه ایمان و یقین او بیشتر خواهد بود.