ایام عملیات قدس ۳ بود كه در اورژانس فاطمه زهرا (سلام الله علیها ) برادرى را آوردند كه هر دو دست او قطع شده بود.
وقتى او را براى اتاق عمل آماده مى كردند، ايشان را بر روى برانكارد گذاشتند تا به اتاق عمل ببرند.

 مسؤول تعاون آمد تا از اين رزمنده سؤالاتى بپرسد. ولى چشمانش را بسته بود و جواب نمى داد و راحت خوابيده بود. همگى فكر كرديم شايد شهيد شده باشد. به دنبال آن بوديم كه مقدمات كار را جهت تست ضربان قلب و احتمالا انتقال وى به سردخانه آماده كنيم .

 ناگهان ديديم كه چشمانش را باز كرد و با يك متانت خاص گفت : برادر! ببخشيد كه جواب شما را ندادم ، چون فكر مى كردم اگر به اتاق عمل بروم شايد وقت زيادى طول بكشد و نمازم قضا مى شود. آن موقع كه شما سؤال كرديد مشغول خواندن نماز بودم .
 مرکز تخصصی نماز