سجده، نشان ذلت و خاكسارى در برابر خداوند و عالى‏ترين درجه عبوديت است. انسان با سجده، خود را همرنگ با هستى مى‏كند « وَ لِلَّهِ يَسْجُدُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ »  (1).

 سجده، رمز دوران هاي چهارگانه زندگي انسان است. حضرت علي (علیه السلام ) مي فرمايد: سجده اول، يعني اين كه از خاكم، سر برداشتن رمز زندگي دنيايي است. سجده دوم، رمز مردن و به خاك خفتن است، سربرداشتن از سجده دوم، رمز محشور شدن است  (2).

 و اين مضمون اين آيه است كه : «ما شما را از خاك آفريديم و به خاك بر مي گردانيم و بار ديگر از خاك، بيرونتان مي آوريم.»  (3)
__________________

 (1)نحل : 49
(2) (بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏81 ؛ ص254)
(3) (طه : 55)

 مرکز تخصصی نماز