قرآن و امام حسین » نماز و امام حسین

http://www.axgig.com/images/08847060987733041462.jpg

قرآن و امام حسین » نماز و امام حسین
 * اگر قرآن در آغاز بزرگ‏ترین سوره ‏ى خود (بقره) می ‏فرماید: «الّذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوة»(1) و همچنین در كوچك‏ترین سوره‏ى خود (كوثر) از نماز سخن به میان مى‏آورد، امام حسین علیه السلام آن را اقامه می ‏نماید. «اَشهد انّك قد اقمت الصلوة»(2)
 * اگر قرآن می ‏فرماید: «و اركعوا مع الراكعین»(3)، امام حسین ‏علیه السلام نماز را با جماعت آن هم در برابر صفوف دشمن برگزار می ‏كند.
 * اگر قرآن نحوه‏ى اقامه نماز در میدان جنگ را به پیامبرصلى الله علیه وآله آموزش می ‏دهد؛ «و اذا كنتَ فیهم فاقمت لهم الصلوة فلتقم طائفةٌ منهم معك ولیأخذوا اسلحتهم...»(4)، امام حسین ‏علیه السلام در میدان جنگ نماز را اقامه می ‏فرماید.
 * اگر قرآن نماز را به عنوان یك منبع انرژى‏زاى غیبى معرّفى و مؤمنان را امر به استعانت از آن می ‏فرماید: «استعینوا بالصبر و الصلوة»(5)، امام حسین ‏علیه السلام نیز در بحبوحه‏ ى جنگ و مشكلات آن، از نماز استعانت می ‏جوید.
 * اگر قرآن اقامه‏ ى نماز را در اوّل وقت سفارش می ‏فرماید؛ «اقم الصلوة لدلوك الشمس»(6)، امام حسین علیه السلام نماز ظهر عاشورا را در اوّل وقت اقامه فرمودند.
 * اگر حضرت عیساى مسیح ‏علیه السلام تا زمانى كه نفس دارند، مأمور به اقامه نماز شده‏اند؛ « و اوصانى بالصلوة و الزكوة ما دمت حیّا»(7)، امام حسین ‏علیه السلام نیز تا آخرین لحظه همراه نماز است.
 * اگر قرآن از كسانى كه تجارت، آنها را از نماز غافل نمی ‏سازد، ستایش مى‏كند؛ «رجال لا تلهیهم تجارة و لا بیع عن ذكر اللّه و اقام الصلوة»(8)، راجع به امام حسین‏ علیه السلام چه باید گفت كه حتّى حفظ جان هم او را از نماز غافل نساخت.
 * امام حسین علیه السلام نه تنها خود نماز خواند كه نمازهاى نمازگزاران را نماز كرد. در حدیث می ‏خوانیم: سه چیز موجب قبولى نماز است: حضور قلب، نماز نافله و تربت سیدالشهدا.
 * امام حسین علیه السلام به خواهرش زینب علیها السلام مى‏فرماید: در نمازت به من دعا كن.
 * نماز باید در جامعه و علنى اقامه شود؛ «اقیموا الصلوة» و امام حسین علیه السلام با آنكه می ‏توانست در خیمه نماز بخواند و با اینكه نمازش شكسته بود، در مقابل جمعیت نماز بپا داشت.
 هنگام اقامه ‏ى نماز در ظهر عاشورا، 30 تیر به سوى حضرت رها شد، یعنى در برابر هر كلمه از حمد و ركوع و سجده تقریبا یك تیر به امام پرتاپ شد.
 * به راستى نماز چیست كه در عصر تاسوعا هنگامى كه به سید الشهداعلیه السلام پیشنهاد حمله می ‏شود، حضرت طى چند نوبت گفتگو جنگ را یك روز به تأخیر می اندازند و می ‏فرمایند: «انّى اُحبّ الصلوة» و نفرمود: می ‏خواهم نماز بخوانم، بلكه فرمود: من نماز را دوست دارم. بسیارى از ما نماز می ‏خوانیم، ولى چقدر نماز را دوست داریم؟
 زراره از امام صادق علیه السلام در باره كعبه پرسید: دهها سال است كه هرگاه درباره‏ى حج و كعبه از شما سوال می ‏كنم، پاسخ جدیدى می ‏دهید، علم شما به كجا متّصل است؟ امام فرمودند: آیا می ‏خواهى كعبه ‏اى كه هزاران سال قبل از آدم بوده با چند كلمه اسرارش تمام شود.
 این در حالى است كه كعبه و تمامى اسرار و رموز آن كه امام به آن اشاره فرمودند، تنها قبله ‏ى نماز است و قبله، یكى از شرایط نماز!!
 * امام حسین علیه السلام حاضر می ‏شود تا بدن مباركشان سوراخ سوراخ شود، ولى ارزش نماز شكسته نشود. سر مقدّس سید الشهدا بر روى نى قرآن می ‏خواند، یعنى سر از بدن جدا می ‏شود ولى سر و دل از قرآن جدا نمى‏شود.
 عزادارن حسینى! ظهر عاشورا در هر كجا هستید، به یاد امام حسین علیه السلام و آخرین نماز كربلاى او، همراه با حضرت مهدى (عج ل‏اللَّه ‏تعالی ‏فرجه ‏الشریف) نماز ظهر عاشورا را باشكوه و با اخلاص بپا دارید.

1) بقره، 3.
2) زیارت عاشورا.
3) بقره، 43.
4) نساء، 102.
5) بقره، 153.
6) اسراء، 78.
7) مریم، 31.
8) نور، 37.

منبع : مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن





[ دوشنبه 12 مهر 1395  ] [ 5:54 AM ] [ فروزان ]
[ نظرات(0) ]