علی بن ابراهیم، از امام باقر علیه السلام نقل می کند درباره فرمودء خدای سبحان: خانواده خود را به نماز امر کن و خود نیز سخت بر آن پایدار باش. فرمود: در آن به پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمان ابلاغ ویژه به اهل بیتش را داده است نه عموم مردم را، تا به همه مردم اعلام شود که اهل بیت محمد صلی الله علیه و آله و سلم، در نزد خدا منزلتی ویژه دارند که برای دیگر مردمان نیست، زیرا خدای سبحان به آنان (جهت اقامه نماز)، هم فرمان عمومی همراه با همه مردم داده، هم فرمان خصوصی.
پس از نزول این آیه، پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم هر روز، وقت نماز صبح به در خانه علی علیه السلام می آمد و می فرمود: سلام و رحمت و برکات خدا بر شما باد، پس (اهل بیت یعنی) علی علیه السلام و فاطمه علیها السلام و حسن علیه السلام و حسین علیه السلام (در پاسخ) اظهار می داشتند: و سلام و رحمت و بر کات خدا (نیز) بر شما باد ای پیامبر خدا.
سپس حضرت صلی الله علیه و آله و سلم دو طرف چهار چوبه در را گرفته می فرمود: نماز، نماز، خدا شما را رحمت کند، همانا خدا چنین می خواهد که هر گونه آلودگی را از شما خاندان نبوت ببرد و شما را (از هر ناخالصی) پاک گرداند.
پس حضرت صلی الله علیه و آله و سلم، زمانی که در مدینه حضور داشت، هر روز صبح پیوسته این کار را انجام می داد تا اینکه از دنیا رفت. ابوالحمراء خادم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می گوید: من شهادت می دهم که هر روز پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم این عمل را انجام می داد.
در کتاب موده القربی از انس بن مالک و از زید بن علی بن الحسین علیه السلام از پدرش امام سجاد علیه السلام از جدش علیه السلام نقل می کند که فرمود: پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بعد از نزول آیه شریفه و أمر أهلک بالصلوه و اصطیر علیها و اهل بیت خود را به نماز فرمان ده و خود نیز بر آن سخت پایدار باش به مدت نه ماه هر روز هنگام نماز صبح، به در خانه فاطمه علیها السلام می آمد و می فرمود: نماز ای اهل بیت نبوت! همانا خدا می خواهد که از شما خاندان هرگونه آلودگی را ببرد و شما را منزه گرداند و این حدیث را سیصد نفر از صحابه نقل کرده اند.
زید بن علی از پدرش امام سجاد از جدش علیه السلام نقل می کند که فرمود: روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در خانه ام سلمه بود. فرنی خدمت حضرت آوردند. رسول خداصلی الله علیه و آله و سلم علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام را فرا خواند و از آن خوردند.
سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آنان را در پوشش عبایی خیبری قرار داد و این آیه شریفه را تلاوت فرمود:
انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهر کم تطهیرا.
ام سلمه اظهار داشت: ای رسول خدا! آیا من هم از اهل بیت نبوتم؟
حضرت فرمود: تو (از آنان نیستی اما) رو به سوی خیر داری.(1)

1) فرهنگ جامع سخنان امام حسین علیه السلام، ص 630.